Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1282

"กิ๊กกิ๊กกิ๊ก!"

เสียงของเจ้าตัวเล็กนั้นดังก้องเป็นพิเศษ ไม่นานก็ปลุกหม่อหรงเอี้ยนหรานให้ตื่นขึ้น เมื่อเธอลืมตาขึ้น ก็เห็นฉันนั่งอยู่ข้างเตียงเธอด้วยสีหน้าน่าสงสาร อุ้มเจ้าตัวเล็กอย่างระมัดระวัง ปล่อยให้มันปีนป่ายหัวฉันไปมา น้ำลายไหลเลอะเทอะทั่วตัวฉัน

แถมยังไม่กล้าขยับเขยื้อนเจ้าตัวเล็กอีกด้วย

"พรืด"...