Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 100

คุณป้าไป๋เปลี่ยนท่านั่ง ยกขาข้างหนึ่งขึ้น กระโปรงผ้าไหมสีดำเลื่อนขึ้นมาเล็กน้อย ฉันเกือบจะเห็นกางเกงในตัวเล็กสีดำของเธอแล้ว

"น่าแปลกใจอะไรเหรอ?" คุณป้าไป๋ถามฉัน

ฉันกลืนน้ำลายอย่างแรง แล้วหัวเราะแหะๆ "น่าแปลกใจที่เขาไม่มีเวลากลับบ้านเลย ยุ่งขนาดนี้ จะมีเวลาไหนกลับบ้าน"

หนึ่งเดือนมีสามสิบวัน เขาต้อ...