Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 333

ยั่นอู่ลงจากภูเขาแล้ว ชูหลิงไม่ได้ออกไปทันที เขายืนอยู่บนยอดเขา หรี่ตามองผ่านหิมะที่ตกลงมาไปยังแสงไฟอันสว่างไสวและพลุกพล่านของเมืองในระยะไกล รอรับโทรศัพท์จากคนคนหนึ่ง

ไม่นาน โทรศัพท์มือถือที่ชูหลิงถืออยู่ก็ดังขึ้น เขายิ้มเล็กน้อยราวกับโล่งอก แล้วรับสาย หลังจากความเงียบชั่วขณะ เสียงเย็นชาที่คิดถึงขอ...