Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 288

เหลียงฮุยซานยิ้มอย่างที่คาดไว้ เขายกมือปัดปืนที่ชูหลิงจ่อไว้ที่หน้าผากของเขาออกไป เอียงหัวชี้ไปที่โซฟาด้านข้าง แล้วยิ้มอย่างซื่อๆ เชิญชูหลิงว่า "หนุ่มน้อย สนใจจะนั่งลงฟังเรื่องราวที่ฉันจะเล่าไหม"

...

ตอนที่ชูหลิงกลับมาที่บริษัทเสียเวลาเป็นช่วงบ่ายห้าโมงกว่าแล้ว พนักงานต่างทยอยเก็บของเตรียมเลิกงาน คว...