Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 282

จากนั้น เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้น มองเพดานห้องที่คุ้นเคย กะพริบตาด้วยความรู้สึกไม่อยากเชื่อ เขาสะบัดศีรษะ พยายามบังคับตัวเองให้มีสมาธิและตื่นตัว เมื่อเขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง ทุกอย่างตรงหน้ายังคงเป็นสิ่งที่เขาคุ้นเคย แน่นอน สิ่งที่คุ้นเคยเช่นกันคือชายที่นั่งเงียบๆ บนเก้าอี้ข้างเขา ใบหน้าฉายแววรู้สึกผิดเล็กน้อย...