Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 172

คนของเขาเป็นของฉัน ชีวิต...ก็เช่นกัน

อาจิ่น เขามองไปที่เสี่ยวอวิ๋นที่วิ่งห่างออกไปทุกที สายตาที่ซับซ้อนยิ่งเข้มข้นขึ้น ในที่สุด เขาก็กัดฟัน ก้มตัวเข้าไปในรถและสตาร์ทเครื่องยนต์ รถสีดำเงาวิ่งขึ้นถนนแคบอย่างรวดเร็วในความมืดสลัว ตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นใครในพวกเขา ก็ไม่มีทางถอยแล้ว สิ่งที่อาจิ่นทำได้คือรีบก...