Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 913

มือใหญ่หยาบกร้านปกคลุมลงบนเนินเขาอันนุ่มนวลและบริสุทธิ์ที่สุดของเป่ยเป่าเอ๋อร์ ไม่ยอมถอนออกแม้แต่ครึ่งก้าว นิ้วมือยังคงเคลื่อนไหวอย่างชำนาญบนกลีบดอกไม้อันอ่อนนุ่ม

น้ำค่อยๆ ไหลออกมาจากร่องเขา ทำให้นิ้วที่สอดเข้าไปเปียกชื้น นิ้วกลางของเจ้าวจู้เกินค่อยๆ แยกกลีบดอกไม้สองกลีบที่ปิดสนิทออกจากกัน แล้วสอดเ...