Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 903

เจ้าจู่เกินดันสะโพกอวบของเป่ยเป่าเอ่อร์ขึ้น มองดูดอกไม้สีแดงระเรื่อที่เปียกชุ่มไปทั่ว เป่ยเป่าเอ่อร์เอ่ยอย่างออดอ้อน "อ๊ะ ปล่อยสิ เร็ว เร็วมาสิ ฉันคันจัง" เมื่อถูกผลักออกห่างจากอาวุธร้ายที่ไม่ได้สัมผัสกับดอกไม้ของเธอ เป่ยเป่าเอ่อร์ร้องไห้อ้อนวอนอย่างอดไม่ได้ สะโพกขาวนุ่มของเธอบิดไปมาในมือของเจ้าจู่เ...