Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 139

ไม่นานเสียงฝีเท้าของเฉินรุ่ยก็ดังมา จ้าวจู้เกินหลับตาลงและแกล้งทำเป็นเมามาย

"อาจารย์คะ อาจารย์" เฉินรุ่ยเดินมาที่ตัวจ้าวจู้เกินและเรียกเขาสองครั้ง

จ้าวจู้เกินลืมตาขึ้นแล้วลุกนั่ง ยิ้มอย่างขอโทษและพูดว่า "ผมเผลอดื่มจนเวียนหัวไปหน่อย แล้วอาจารย์หวังล่ะ"

"ฉันพาเขาขึ้นไปพักผ่อนแล้วค่ะ" เฉินรุ่ยยิ้มแล...