Chapter




Chapters
챕터 1
챕터 2
챕터 3
챕터 4
챕터 5
챕터 6
챕터 7
챕터 8
챕터 9
챕터 10
챕터 11
챕터 12
챕터 13
챕터 14
챕터 15
챕터 16
챕터 17
챕터 18
챕터 19
챕터 20
챕터 21
챕터 22
챕터 23
챕터 24
챕터 25
챕터 26
챕터 27
챕터 28
챕터 29
챕터 30
챕터 31
챕터 32
챕터 33
챕터 34
챕터 35
챕터 36
챕터 37
챕터 38
챕터 39
챕터 40
챕터 41
챕터 42
챕터 43
챕터 44
챕터 45
챕터 46
챕터 47
챕터 48
챕터 49
챕터 50
챕터 51
챕터 52
챕터 53
챕터 54
챕터 55
챕터 56
챕터 57
챕터 58
챕터 59
챕터 60
챕터 61
챕터 62
챕터 63
챕터 64
챕터 65
챕터 66
챕터 67
챕터 68
챕터 69
챕터 70
챕터 71
챕터 72
챕터 73
챕터 74
챕터 75
챕터 76
챕터 77
챕터 78
챕터 79
챕터 80
챕터 81
챕터 82
챕터 83
챕터 84
챕터 85
챕터 86
챕터 87
챕터 88
챕터 89
챕터 90
챕터 91
챕터 92
챕터 93
챕터 94
챕터 95
챕터 96
챕터 97
챕터 98
챕터 99
챕터 100
챕터 101

Zoom out

Zoom in

Read with Bonus
Read with Bonus

챕터 64
남란은 떨리는 다리를 붙잡고 침대에 다시 앉았다. 곧 '종유암'이 들어온다면 반드시 정체가 드러날 거라고 생각했다. 그때가 되면 진짜 종유암이 돌아오고, 스토리라인도 원래대로 돌아갈 것이다.
그는 깊은 한숨을 내쉬며 자신의 다리를 살펴보았다. 푸르스름한 멍이 이제는 연한 청색으로 변해가고 있었다. 이틀만 더 지나면 완전히 회복될 것 같았다.
그렇게 생각하고 있을 때, 종유암이 밖에서 걸어 들어왔다.
남란은 그를 보자마자 벌떡 일어나 경계하는 자세를 취했다.
서로 눈이 마주치는 순간, 종유암은 마치 심만음이 자신에게 했던 말을...