




BAB 3
“Kenapa, nak kena marah ke apa ni!” Aku terus marah sebaik sahaja telefon disambungkan.
“Aku tak nak cakap banyak. Kalau kau lelaki, keluar sekarang. Apa-apa masalah, kita selesaikan depan-depan!” kata Jaja dengan tegas.
“Okay, keluar je lah. Aku takut kau ke? Cakap kat mana!”
“Depan kedai kopi Damai di Jalan Timur, aku tunggu kau!”
Selepas cakap macam tu, Jaja terus letak telefon. Aku pun marah, terus pakai baju nak keluar.
Tapi bila fikir balik, kalau Jaja panggil geng dia, macam mana?
Fikir punya fikir, aku ambil batang besi bawah katil, simpan dalam lengan baju, lepas tu terus keluar.
Tak sampai seratus meter dari kedai kopi Damai, aku nampak Jaja dah berdiri kat depan pintu.
Dia pakai gaun, nampak sangat ayu. Tapi aku rasa meluat, dah beli rokok, nak berlagak ayu pulak. Perempuan yang hisap rokok bukanlah perempuan baik!
Aku terus jalan ke arah dia. Jaja pun nampak aku, terus pandang aku. Aku tengok sekeliling, tak ada orang lain, rasa lega sikit.
Sampai kat situ, aku tak cakap apa-apa, cuma pandang Jaja dan sekeliling. Lepas sekejap, Jaja tiba-tiba cakap, “Aku nak kau minta maaf kat aku!”
Aku terus naik angin, “Minta maaf? Minta maaf pasal apa? Sebab aku panggil kau perempuan jalang?”
“Kau…” Jaja pandang aku, muka dia merah padam, nampak macam tak sihat.
“Macam ni lah, kalau kau nak aku minta maaf, kau kena minta maaf dulu!” Aku pandang Jaja, hati makin bercelaru, tapi lebih banyak rasa marah.
“Aku tak salah!” Jaja cakap dengan tegas.
“Baguslah, kau tak salah. Kau mulut celupar sangat, sampai aku dan kawan aku hilang kerja. Kawan aku kena bayar pinjaman rumah, sekarang perempuan dia pun dah lari. Kau memang betul, kau tak salah, kau memang perempuan suci, perempuan suci yang aku sayang!” Aku rasa marah sangat.
“Tapi aku memang tak salah!” Jaja masih keras kepala.
“Kau memang tak salah, jadi aku panggil kau perempuan jalang pun tak salah lah, kau perempuan jalang!”
Lepas cakap macam tu, aku terus pusing badan, rasa macam tak ada apa lagi nak cakap dengan dia.
Jaja kat belakang menjerit, panggil aku sampah, tapi aku tak peduli. Tapi makin jauh aku jalan, hati aku makin tak sedap. Tak kira macam mana pun, dia perempuan yang aku suka selama tiga tahun.
Hati bercelaru, aku pergi ke bar, cari tempat duduk, pesan minuman, dan mula minum sorang-sorang.
Aku minum banyak, rasa pening sikit, bila angkat kepala, nampak Jaja duduk tak jauh dari aku.
Dia pun minum, sorang-sorang.
Lelaki minum sorang-sorang kat bar tak ada apa, tapi perempuan minum sorang-sorang nampak macam ada masalah. Masa dia minum, beberapa lelaki kat sekeliling tengok dia, sengih-sengih.
Aku tahu, lelaki-lelaki tu bukan orang baik, tapi aku tak nak peduli Jaja. Kalau dia boleh keluar minum, dia patut tahu apa akibatnya kalau mabuk.
Aku terus minum macam biasa, lepas sekejap, aku nampak seorang lelaki dari sebelah pergi duduk sebelah Jaja, cakap sesuatu kat dia.
Hati aku bercelaru, tapi aku tak buat apa-apa, angkat gelas dan minum lagi.
Baru minum sikit, aku nampak lelaki tu pegang Jaja, cuba bangunkan dia, sambil pandang kawan-kawan dia dengan senyum licik.
Aku senyum sinis dalam hati, rupanya Jaja macam ni. Mudah sangat kena pikat, rugi betul aku suka dia tiga tahun.
Hati tak sedap, aku angkat gelas minum lagi.
Tapi masa tu juga, Jaja tiba-tiba macam orang gila, terus tendang lelaki tu kat celah kangkang.
Lelaki tu jerit kesakitan, pegang bawah dia.
Beberapa lelaki lain terus datang, ada yang pegang lelaki tu, ada yang jerit, “Perempuan jalang, ingat aku takut nak buat apa-apa kat kau?”
“Cakap apa kau, bunuh perempuan ni!” lelaki yang kena tendang tu jerit.
Sekejap je, lelaki-lelaki tu terus serbu.
Jaja dah mabuk, tapi dia berani, ambil botol bir nak pukul orang, tapi tangan dia kena pegang.
Lepas tu, beberapa lelaki lain datang, pegang Jaja kuat-kuat.
Lelaki yang kena tendang tu berdiri, muka dia marah dan sakit, jalan ke arah Jaja, lepas tu tampar dia kuat-kuat.
Bunyi tamparan tu sangat kuat, muka Jaja terus ada kesan tangan.
“Ptuih!” Jaja tiba-tiba ludah muka lelaki tu.
Lelaki tu marah sangat, tampar lagi beberapa kali. Jujur, hati aku pun sakit tengok.
Masa tu, orang ramai dah berkumpul, lelaki tu jerit, “Apa tengok-tengok, balik minum!”
Lepas cakap macam tu, dia lap muka dia, sapu kat muka Jaja, “Bawa dia pergi!”
Jaja cuba lawan, jerit minta tolong, tapi orang sekeliling tak nak campur, tak ada yang tolong.
Masa Jaja nak dibawa keluar, dia pandang aku dengan muka yang penuh harapan dan minta tolong, ada rasa sedih dan kecewa yang buat aku rasa sakit hati.