Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 147

ในห้วงภวังค์

ขณะนั้นเจียงซวีได้จมดิ่งสู่ภาวะโคม่าลึก เสียงจากโลกภายนอกไม่อาจเล็ดลอดเข้าสู่การรับรู้ จิตวิญญาณของเขาราวกับล่องลอยมาถึงห้วงเหวไร้ก้น ที่ซึ่งเต็มไปด้วยความอ้างว้างเยือกเย็น ความหนาวเสียดแทรกเข้าถึงกระดูก

เขายืนอยู่ที่นั่นครู่หนึ่ง รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดจากความหนาวที่แทรกซึมเข้าไปใน...