Read with BonusRead with Bonus

Hoofdstuk 35: Primal Urges

Ik ben vergeten hoe lang ik al gevangen zit. Terwijl het maanlicht door het kleine, getraliede raam hoog boven me naar binnen schijnt, lig ik in mijn koude, vochtige cel, elke pijn en elke blauwe plek in mijn gehavende lichaam een herinnering aan de recente wreedheid. Mijn enige troost is de zoete, ...