Hoofdstuk 3: Deadly Dance
Een jonge vrouw, die ergens in de midden tot late twintig lijkt te zijn, nadert onze groep met een air van zelfingenomenheid. Haar blonde haar valt gracieus en haar blush roze cocktailjurk accentueert haar supermodel perfecte figuur. Ze heeft een aanwezigheid die aandacht opeist. Ze werpt me een korte, hooghartige blik toe voordat ze zich op Aleksandr richt, haar haar met theatrale flair omgooit.
"Ben je van plan om te kijken hoe ik het boeket vang, Aleksandr?" Haar toon draagt een vleugje minachting. Haar vaag Oost-Europese accent komt overeen met dat van Aleksandr en de rest van zijn familie, wat wijst op hun gedeelde achtergrond.
"Het is een gebruikelijke praktijk, weet je," voegt ze eraan toe. "Degene die het boeket vangt, wordt gezegd te..."
"Misschien een andere keer, Tatiana," onderbreekt Aleksandr haar, zijn irritatie dun verhuld achter een strakke glimlach. "Ik ben op dit moment in gesprek met mijn nieuwe stiefnicht-in-de-wet."
Hij benadrukt het belachelijk klinkende "stiefnicht-in-de-wet" en geeft me een snelle knipoog, onze grappige kleine inside joke, en ik onderdruk nauwelijks een giechel.
Tatiana kijkt van Aleksandr naar mij en weer terug, duidelijk niet blij met onze vriendschappelijke plagerijen.
"Prima," zegt ze, haar ogen spottend rollend. "Laat het me weten wanneer je klaar bent met het triviale geklets, Aleksandr."
Ik onderdruk een reactie op haar onbeleefdheid en richt mijn aandacht ergens anders op. Waarschijnlijk is ze een bitch tegen iedereen die ze ontmoet, redeneer ik, terwijl ik probeer onaangedaan te blijven.
Terwijl het orkest zich afstemt en de muziek begint, nemen koppels de grasmat in beslag om te dansen onder de betoverende gloed van gouden feeërieke lichtjes. Mijn moeder en Konstantin dansen elegant, verloren in hun moment. Ondertussen blijft Aleksandr in de buurt, zijn blik op hen gericht.
Terwijl ik Aleksandr discreet bekijk, voel ik een mix van intrige en zelfbewustzijn. De aantrekkingskracht is onmiskenbaar, en ik worstel om mijn kalmte te bewaren.
Verdomme, hij is sexy als de hel. Een bekend tintelend gevoel verspreidt zich tussen mijn benen, een opkomende hitte terwijl ik in de aanwezigheid sta van de heetste man die ik ooit heb gezien, en ik bijt op mijn lip in een vergeefse poging om mijn verlangen te onderdrukken.
Zou het kunnen... kijkt hij ook naar mij? Nee, focus. Tatiana klampt zich aan hem vast als een schaduw, en ik ga niet tweede viool spelen bij haar theatrale gedoe.
Terwijl Konstantin en mijn moeder elegant over de dansvloer glijden, laten ze Aleksandr en mij achter in het gezelschap van zijn moeder, Anya. De energie verschuift merkbaar. Anya's ijzige blauwe ogen beoordelen Tatiana met een lichte glimlach om haar lippen.
"Zo, Aleksandr, is dit weer een van je tijdelijke vermaakjes?" vraagt ze hem, haar woorden bijtend met een vleugje sarcasme. "Waar heb je deze gevonden - op een straathoek?"
Tatiana's gezicht kleurt van verontwaardiging, en haar scherpe blik landt op Aleksandr, zoekend naar zijn verdediging. "Hé, dat is niet eerlijk! Je weet niets van mij! Voor jouw informatie, ik ben de derde dochter van de Florea-clan. Vertel het haar, Aleksandr!"
Aleksandr blijft onbewogen, zijn onverschilligheid tegenover Tatiana's verwachting duidelijk. Hij draait zich naar mij om, en steekt zijn hand uit met geoefende gemak. "Arianna, zin om te dansen?"
Zijn uitnodiging overvalt me, waardoor ik even onzeker ben. Tatiana's vernauwde ogen suggereren dat ze beseft dat zijn aandacht is verschoven. Ik verzamel mijn moed en leg mijn hand in de zijne.
We deinen naar het midden van het grasveld, samen met de andere koppels in een zachte wals. Zijn hand rust op de onderkant van mijn rug, elektrisch koel door de stof van mijn jurk. Mijn hartslag versnelt, en ik probeer mijn houding te bewaren.
"Wat is het verhaal achter de nadruk van je familie op een bruiloft in de avond?" vraag ik, proberend een nonchalante toon aan te slaan. "Het is een beetje vreemd."
"Het is een traditie in de familie," antwoordt Aleksandr, zijn lippen krullend in een flauwe glimlach.
"Interessant..." mompel ik, wanhopig zoekend naar een nieuw gespreksonderwerp.
Onder de betoverende gloed van gouden lichtjes zie ik Tatiana aan de zijlijn, haar gezicht verwrongen van jaloezie.
"Ik denk dat je vriendin me aan het aanstaren is," merk ik op, net op het moment dat Aleksandr me kort laat zakken voor hij me weer omhoog trekt.
"Oh, ik zou haar niet echt een vriendin noemen," zegt hij luchtig, zijn lippen krullend in een flirterige grijns. "Ze is meer een kortstondige fling, niets serieus," voegt hij nonchalant toe. "Gewoon een handige date voor de bruiloft van mijn oudere broer. We kennen elkaar nog maar net, en ze praat al over de toekomst. Dat betekent waarschijnlijk dat ze binnen een paar dagen geschiedenis is. Ik kan niet tegen kleffe types."
Ik bloos bij zijn brute eerlijkheid, mijn hartslag versnelt. "Denk je dat je ooit zult settelen?" vraag ik, hem uitdagend met een opgetrokken wenkbrauw.
Een wenkbrauw van hem gaat omhoog, en een speelse grijns verschijnt op zijn lippen. "Ik moet eerst de juiste vrouw vinden," grapt hij.
Muziek omringt ons, en het moment voelt surrealistisch aan. Terwijl we samen bewegen, wordt de onmiskenbare aantrekkingskracht tussen ons sterker met elke stap.
Maar onze betoverende dans komt abrupt tot een einde als het tijd is voor het gooien van het bruidsboeket.
Tatiana's competitieve aard laait op. Ze positioneert zich vastberaden, duidelijk van plan het boeket te vangen. Hoewel aarzelend, besluit ik mee te doen, aangemoedigd door anderen.
Mijn moeder, staand bij het prieel, houdt het boeket van witte calla-lelies omhoog terwijl de muziek zijn hoogtepunt bereikt. Een onverwachte energie drijft me om te springen en het boeket te grijpen. Tatiana duikt naar voren, gretig om het voor zichzelf te claimen. Het lot grijpt in – het boeket landt in mijn handen. Voordat ik mijn overwinning volledig kan verwerken, stormt Tatiana op me af en rukt het boeket uit mijn handen. De kracht van de botsing overvalt me, en ik voel een scherpe pijn gevolgd door het warme bloed dat uit mijn neus druppelt terwijl ik in het gras lig.
Voorzichtig mijn gezicht aanrakend, voel ik het glad van het bloed. Schaamte overspoelt me als ik besef wat er is gebeurd. Paniek stijgt in me op terwijl ik om me heen kijk, hopend dat mijn ongeluk onopgemerkt is gebleven.
Tot mijn ontzetting zijn alle ogen op mij gericht. De gezichten van de menigte zijn een mix van verbazing, schok en zelfs afschuw. Meer dan honderd gezichten kijken naar mijn kleine ramp. De eerder levendige sfeer bevriest. De muziek en het geluid van gesprekken en klinkende champagneglazen zijn abrupt gestopt, waardoor de scène in een plotselinge doodse stilte wordt gehuld.
Tatiana, het dichtst bij de scène, laat het boeket vallen en staart naar mijn bloedneus. Terwijl ik mijn hand ophef om het bloed weg te vegen, probeer ik mijn waardigheid te redden, maar het blijkt tevergeefs.
Tatiana's ogen worden nog groter, en dan doet ze iets vreemds - ze likt haar lippen.
En dan valt het kwartje – de onheilspellende honger in haar blik. Maar het is niet alleen zij; anderen kijken naar me met een vreemde intensiteit, alsof ik een onverwachte lekkernij ben.
En één voor één beginnen ze naar me toe te schuifelen.