Hoofdstuk 6: De uitreiking van de erfgenaam
Hoofdstuk 6: De Erfopvolgingsceremonie
Amelie
Mijn hart zonk. Zes gemiste oproepen en tien berichten. Verdomme, ik had op dit moment geen tijd om mijn partner tevreden te stellen. Ik was druk bezig en stond ook nog eens voor een zaal vol mensen. Ik las het laatste bericht: "Je bent gewaarschuwd dat er consequenties zouden zijn." Dat was alles wat er stond. Ik stuurde snel een bericht terug, hopend hem weer te kalmeren en een uitweg te vinden uit wat voor kwelling hij ook aan het plannen was.
"Hé! Het spijt me zo dat ik je oproepen en berichten weer heb gemist. Je weet hoe het hier gaat als er evenementen zijn, lol. We staan op het punt naar de ceremonie te gaan. Ik bel je vanavond voor het slapengaan. Hou van je." Daarmee hoopte ik dat hij het zou begrijpen en ik een ramp kon voorkomen. Ik gooide mijn telefoon in mijn tas en gaf die aan een van de dames die de spullen van Hope en mij terug naar onze kamers brachten. Ik moest me concentreren op de taak die voor me lag en mijn broer steunen. Dit was een van de grootste dagen van zijn leven, en ik zou het voor geen goud willen missen!
Celeste liep als eerste door de gang, dan ik en daarna Hope. Het was gepaste etiquette om in volgorde van leeftijd te reizen. We werden geflankeerd door bewakers in zwarte pakken. We gingen naar buiten naar het podium dat was opgezet. Papa's Beta Lucas kondigde onze aankomst aan. Lucas was ook mijn oom; hij was de broer van mijn moeder. Toen we langsliepen, gaf hij me een knipoog en ik knipoogde terug met een lichte glimlach. De ceremonie begon nu.
We namen plaats op het podium; rechts van ons stond een kom met regenwater. Er lagen takjes salie, tijm en Sint-Janskruid op de standaard ernaast. Vervolgens werd mijn huidige Alpha, Alpha Mason, aangekondigd en stond links van onze zetels op het podium. Daarna werd Alpha Gideon van de Druit Guard aangekondigd. Toen hij naar voren stapte, voelde ik dezelfde aantrekkingskracht als eerder op de dag. Ik ving de lichte geur van eucalyptus op; het was zo rustgevend. Ik vroeg me af waarom. Toen Alpha Gideon het podium opkwam, kruisten onze blikken elkaar. Hij had de felste groene ogen die ik ooit had gezien. Ze deden me denken aan het loof van ochtendglories bij zonsopgang. Ik kwam snel weer bij zinnen toen hij zich omdraaide en naast Alpha Mason ging staan. Beide mannen droegen een simpele omslagdoek om hun middel en waren shirtloos. Het was moeilijk om niet te staren naar Gideons indrukwekkende lichaam. Zijn zandblonde haar was half omhoog gebonden in een paardenstaart—zijn markeringen volledig zichtbaar.
Ik zag een Witte Roos en een Madeliefje op zijn borst; "hij moet twee dochters hebben," dacht ik. Op zijn linker schouderblad was zijn Alpha-teken trots zichtbaar. Zijn roedelmarkering van een eik op zijn schouder vertegenwoordigde dat zij de bewakers van de maangodin waren, de bewakers van kennis. Een ding dat Alphas en Lunas naast hun heersersmarkeringen hadden, was een verbindend patroon. Gideons patroon bestond uit kronkelende wolken en bladeren die eruitzagen alsof zijn maansymbool elk moment bedekt zou kunnen worden door bewolking. Ik volgde de kronkelende wolken en bladeren naar waar zijn Partnerteken zou moeten zijn, maar alles wat daar was, was een vervaagde litteken. "Het lijkt erop dat zijn partner is overleden," zei Inari met een droevige toon.
"Dat denk ik ook. Het lijkt erop dat hij ook een alleenstaande vader is." Ik had het gevoel dat ik moest opstaan en hem een knuffel moest geven en hem moest vertellen dat alles goed zou komen. Ik wist niet waarom. Ik had me nog nooit zo gevoeld. Ik richtte mijn aandacht weer op de ceremonie.
Eindelijk kondigde Lucas mijn vader en broer aan. Ook zij droegen de simpele omslagdoek met hun markeringen trots zichtbaar voor iedereen. Ik kon de trots in het gezicht van mijn vader zien terwijl hij naar het podium liep en de zenuwen van James. Eenmaal op het podium nam mijn vader de ceremonie over.
"Bedankt allemaal voor jullie komst vandaag. Gelieve te gaan zitten. We beginnen met de zegen van de Maangodin." Hij draaide zich naar ons dames. Wij waren de eersten die deelnamen. Celest stapte naar voren.
"Ik, Luna Celest, moeder van de Ashwood Pack, vertegenwoordig de Maangodin en zegen jullie met de wijsheid van de eeuwen. Moge je je roedel wijs en rechtvaardig leiden." Daarmee nam ze de takjes salie en plaatste ze in de kom met water.
Toen was ik aan de beurt. "Ik, Amelie Ashwood, zus van de Ashwood Pack, vertegenwoordig de Maangodin en zegen jullie met de kracht van duizend wolven. Moge je je roedel met een sterke wil leiden." Ik plaatste de tijm in de waterkom.
Nu was het de beurt aan Hope. "Ik, Hope Ashwood, zus van de Ashwood Pack, vertegenwoordig de Maangodin en zegen jullie met een focus zo helder als een zomerdag. Moge je je roedel met helderheid leiden." Ze plaatste de Sint-Janskruid in de kom.
James stapt naar het bekken en buigt zijn hoofd terwijl wij drieën het gezegende water over zijn hoofd sprenkelen. Daarna stapt hij terug en neemt vader het weer over. "De godin heeft je gezegend met wijsheid, kracht en focus. Hoe ontvang je deze zegeningen?"
James antwoordt duidelijk en trots: "Ik ontvang deze zegeningen met een open hart en een open geest."
"Stap naar voren, mijn zoon." Met die woorden draait James zich om en stapt voor de drie Alfa's. Op dat moment besefte ik hoe klein mijn broertje nog steeds was, maar ik was zo trots op hoeveel hij al gegroeid was.
Onze vader nam een gouden mes, sneed in zijn rechterhandpalm, nam zijn linker wijsvinger en doopte die in zijn bloed. Hij trok een lijn over de borst van mijn broer. "Vergeet nooit je plicht aan je familie en je roedel; je bent hun vader en verzorger." Vader gaf het mes aan Alfa Mason.
Alfa Mason maakte dezelfde snee in zijn rechterhand en trok een lijn met zijn bloed net onder die van onze vader. "Vergeet nooit je bondgenoten en vrienden. Als roedels zijn we sterker samen; als bondgenoten zijn we onoverwinnelijk." Hij gaf het mes aan Alfa Gideon.
Alfa Gideon volgde dezelfde stappen en plaatste zijn bloedlijn onder die van Alfa Mason. "Vergeet nooit dat je een krijger bent. Je vecht zodat je roedel kan overleven." Met die woorden gaf Gideon het mes aan James, die zijn rechterhandpalm sneed.
"Ik, James Ashwood, accepteer de zegeningen van de godin en mijn mede-Alfa's. Leer en leid mij, zodat ik mij in jullie beeld kan vormen." Daarmee schudde hij de hand van elke Alfa, van Gideon, naar Mason en tenslotte onze vader. Toen hij klaar was, stond hij met zijn rug naar het publiek terwijl zijn erfmarkering zichtbaar werd. Een maansverduistering die ooit een volle maan zou worden. Zijn roedelmarkering veranderde van donkergroen naar diep paars en begon zich te verbinden met zijn erfmarkering met groeiende takken. Ik zag zijn blauwe ogen donker worden terwijl zijn wolf naar de oppervlakte kwam, voelend de krachtstroom. Zodra de markering compleet was, stapten de vier mannen van het podium en veranderden. Ze zouden een perimeterloop doen om de energie in James' wolf te laten bezinken. Iedereen juichte terwijl de vier wolven de nacht in renden. We zullen ze snel zien op het feest.
"Dank u allen voor uw aanwezigheid op deze vreugdevolle gelegenheid! Ga alstublieft naar de balzaal voor eten en drinken om te vieren." Celest kondigde met grote trots aan. Toen draaide ze zich naar Hope en mij, en een beetje verdriet was daar.
"Wat is er aan de hand, Luna?" Ik sloeg mijn armen om haar heen, probeerde te begrijpen wat haar verdrietig kon maken op zo'n gelegenheid.
Ze keek me aan met een lichte glimlach. "Al mijn baby's worden groot. Ik wil gewoon dat jullie allemaal mijn kleine baby's voor altijd blijven." Ze trok Hope en mij in een grote knuffel.
"Mam, je plet me." Hope wurmde zich los. "Laten we naar het feest gaan voordat al het lekkere eten op is." Hope nam onze handen en leidde ons naar de balzaal. Het was een groots gebeuren. Celest en Hope gingen rechtstreeks naar onze familietafel. Ik ging naar de keuken om het team te controleren.
"Roth, hoe gaat het? Nog problemen nadat ik wegging?" Roth stak zijn hoofd op van zijn werkplek.
"Nee, juffrouw Amelie, alles verloopt soepel. Ik weet niet of we de aanpassingen hadden kunnen maken zonder jou." Hij glimlachte en knikte.
Ik was dolblij. Ik denk dat we genoeg hadden om een leger te voeden en dat deden we eigenlijk ook. De Druit Garde had hun elite-eenheid meegebracht als teken van respect voor mijn vader. Ze waren een kleine eenheid met een grote eetlust. "Perfect. Je weet waar ik ben als er problemen zijn. Stoor de Luna vanavond NIET. Ik ben verantwoordelijk voor alle problemen de rest van de avond."
"Begrepen, juffrouw Amelie." Daarmee ging ik naar mijn stoel.
Zodra ik terugkwam, kwamen James, onze vader en de twee Alfa's binnen. Allemaal gekleed in zwarte pakken, vader en James droegen diep paarse overhemden met zwarte stropdassen. Alfa Mason droeg een donkerrood overhemd met de bovenste knopen los. Gideons pak leek elk moment uit de naden te kunnen barsten. Hij droeg een donkergroen overhemd met zijn jasje over zijn schouder en de mouwen opgerold tot zijn ellebogen. Bovenste knopen los. Mijn hart sloeg een moment over. Ik keek snel weg en probeerde mijn gezicht te verbergen om geen oogcontact te maken. Ik voelde iemand voor me staan en toen ik opkeek, was het Gideon.
Met een grote glimlach stak hij zijn hand uit. "Amelie, toch? Zou je willen dansen?"