6 - Privéveiling
**ALISTAIR
“Dank u voor uw aanwezigheid, Prins Alistair,” klinkt een diepe stem aan mijn linkerzijde. Als ik in die richting kijk, zie ik een van de zogenaamde herders in zijn ceremoniële gewaden. Het kost me slechts een moment om naar hem te kijken voordat ik me weer op het podium richt. “Ik zal de Toezichthouder zijn voor deze presentatie. Mag ik u onze beste Bloedmaagden presenteren, elk van hen heeft hun Verlichtingstraining met de hoogste cijfers afgerond,” gaat hij door over de deugden van het vee dat aan ons wordt gepresenteerd. Zodra hij klaar is met zijn gepraat, stapt de eerste maagd het podium op.
“Eindelijk,” mompelt Novak zachtjes. Ik knik instemmend en inspecteer het eerste meisje.
“De eerste van onze Top 15 is Danika! Ze is een prachtige 15-jarige, Maagd van Bloed en Lichaam, type AB negatief, en goed thuis in de kunsten van genot. Ze geniet van het vermaken van andere vrouwen, maar laat je niet misleiden, ze kan meer dan voldoen aan het genot van mannen!”
“Deze is… jong,” zegt Novak met een vleugje afkeer. Grommend werp ik een blik op hem voordat ik weer naar het podium kijk, niet verbaasd dat hij niet geïnteresseerd is in een meisje dat nog niet volwassen is. Novak mag dan een klootzak zijn, maar hij doet geen kinderen pijn. Nooit. Na het meisje komt een donkerhuidige man die zelfverzekerd over het podium loopt, duidelijk niet de behoefte voelend om te paraderen. Novak kreunt.
“Oh, hij is heerlijk... Als dit pas de tweede is die ze presenteren, dan kan ik niet wachten tot de laatste! Hopelijk hebben ze maar één kind,” zegt Novak, zijn stem veranderend van verlangen naar walging. Ik knik instemmend, terwijl ik toekijk hoe mens na mens over het podium paradeert. Ik probeer alles, inclusief Novaks onophoudelijke geklets, uit te schakelen. De toezichthouder en Novak gaan zo door voor meer dan een half uur voordat het meisje met de vurige ogen het podium op stapt, een uitdagend licht in haar ogen.
_
_
“Niet de laatste en zeker niet de minste, we hebben de prachtige Esme McKnight, inderdaad, deze parel is afstammeling van de enige echte Anthony McKnight, de vermeende leider van de Opstand! Niet alleen is ze getemd - net aan,” zegt hij met een lach, “ze heeft ook benen die eindeloos lijken en houdt ervan om een beetje ruw behandeld te worden! Ruw spel? Ja graag! Onaangeraakt door mannen of vrouwen, deze onschuldige bloem bloeit in het aangezicht van tegenspoed en geniet van het doneren van bloed... Maak je geen zorgen, ze is niet rechtstreeks geproefd! Een van de weinige Maagden in Bloed en Lichaam, ze heeft het lichaam van een godin, de deugd van een engel en het temperament van een wolf! Op vijfentwintigjarige leeftijd, met type O negatief bloed, vind je geen zoetere vrucht.” Het hoestende gelach uit de achterkant van de zaal intrigeert me, maar ik durf niet meer of minder interesse te tonen in het meisje, aangezien ze gemarkeerd lijkt voor straf als ze hier niet met mij wegloopt.
Novak verschuift in zijn stoel en reikt naar beneden om zichzelf aan te passen. Ik laat mezelf glimlachen om zijn reactie, voorzichtig om niets anders dan amusement op mijn gezicht te tonen.
Na iets meer dan een uur, paradeert de laatste slaaf over het podium, en de Toezichthouder nadert ons. Hij begroet ons beleefd voordat hij naar de rij mensen achter hem gebaart.
“Is er iets dat uw interesse wekt in deze kamer, uwe majesteit?” vraagt hij voorzichtig. Ik werp een blik op Novak en trek een wenkbrauw op.
“We zijn geïnteresseerd in een paar van de vee, maar ik wil geen spijt krijgen van mijn beslissing. Ik neem aan dat er een plek is waar we onze selectie beter kunnen leren kennen?” zeg ik, mijn stem verhullend in de aanspraak die van mij verwacht wordt.
“Natuurlijk, mijn heer. We hebben al een privé ontmoetingsruimte voorbereid... Natuurlijk moet zelfs iemand zo verheven als uzelf enkele basisregels volgen,” zegt hij beleefd.
“Natuurlijk, ik zou niet anders verwachten van een dergelijke gerenommeerde faciliteit.”
“Zeer goed, meneer. Welke exemplaren had u in gedachten?” Hij kijkt tussen Novak en mij terwijl we opstaan en de rij mensen inspecteren. Sommige mensen pronken als pauwen terwijl we voor hen langs lopen, Novak schudt zijn hoofd in afkeer bij diegenen.
“En?” vraag ik hem. Hij werpt een blik op mij, met een vraag in zijn ogen. Ik kan zien dat hij aan het meisje met de vurige ogen denkt... Esme, denk ik dat haar naam was. Ik knik instemmend en kijk toe hoe Novak zijn arm om de rug van de toezichthouder slaat en hem naar de rij mensen leidt.
"Wij willen graag wat tijd met nummers 2, 5, 8 en 13..." zegt hij op een vriendelijke toon tegen de Beheerder. De Beheerder glimlacht en knikt naar de Begeleiders, die achter de mensen zijn gaan staan. Alle anderen behalve de vier die Novak heeft genoemd, worden weggeleid, een paar mokkend en één duidelijk huilend. Met een zucht schud ik mijn hoofd en draai me om om me bij Novak en de Beheerder te voegen.
"Nu, de regels," zegt hij zakelijk terwijl we hem door een zijdeur en een gang volgen, de mensen en hun begeleiders achter ons aan. "Je mag hun vlees proeven, maar niet hun bloed. Geen penetratie. Geen schade. Geen kneuzingen, slagen, breuken of littekens op hun lichamen. Je hebt twintig minuten... Helaas staan de Regels van het Centrum niet langer toe, zelfs niet voor de prins," zegt hij met een verontschuldigende glimlach.
"We begrijpen het," zeg ik terwijl we een ruime kamer binnenstappen met verschillende overvolle stoelen, een gesprekstafel en een canapé. De Beheerder zet een mobiele geluidsafscherming op de tafel terwijl bewakers binnenkomen en langs de randen van de kamer gaan staan terwijl wij in de stoelen gaan zitten, de vier mensen voor ons staand. Ik activeer de geluidsafscherming zodat we in alle rust met de mensen kunnen praten, en haal een tweede uit mijn zak die ik ook activeer... voor de zekerheid.
"Jullie mogen gaan zitten," zeg ik tegen de mensen, wijzend naar de banken om ons heen. De twee vrouwen en twee mannen nemen plaats, Esme neemt de stoel het verst van mij en Novak vandaan. Mijn lippen trekken omhoog terwijl ik een glimlach onderdruk.
"Nu weet ik dat jullie profielen zijn gelezen, maar misschien is het het beste als we ons allemaal opnieuw voorstellen? Ik ben Alistair, en dit is Novak."
"Raul," zegt de donkerhuidige man. Ik knik ter erkenning voordat ik met een handbeweging de volgende aanmoedig om te spreken.
"Misty," piept de kleine vrouw, terwijl ze aan de mouwen van haar jurk trekt.
"Justice."
"Esme," ademt de vrouw met vurige ogen, haar melodieuze stem betovert me onmiddellijk. Ik kijk naar Novak, wiens ogen op haar gericht zijn terwijl zijn vingers op zijn been trommelen.
"Nu moet ik weten of we fysiek compatibel zijn," zeg ik terwijl ik naar de kleine vrouw toeloop, laag buigend om haar lippen te nemen. Ze laat een geschrokken piep horen voordat ze tegen me aan smelt. Haar lippen zijn zacht, maar niet opmerkelijk, dus ik verbreek de kus en stap achteruit terwijl Novak het proces herhaalt. Het meisje is buiten adem als we klaar zijn met haar, ons met aanbidding aankijkend. Fronsend schud ik mijn hoofd en gebaar naar haar begeleider om haar weg te brengen. We herhalen het proces nog twee keer, waarbij we elk wegsturen, voordat we bij Esme komen, die ons met ademloze fascinatie aankijkt.
Langzaam nader ik haar, voorzichtig op mijn knieën vallend en haar gezicht in mijn handen nemend. Ik druk mijn lippen langzaam op de hare, niet verbaasd om vonken te voelen terwijl onze lippen elkaar raken. Terwijl ik haar kus, opent ze zich aarzelend voor me, haar tong met onverwachte vaardigheid naar buiten stekend. Ze reikt omhoog, strijkt met haar vingers langs mijn nek en trekt me dichterbij. Kreunend strijk ik met mijn vingers langs haar kaak, haar pols traag volgend terwijl ze de controle over de kus overneemt en in mijn mond kreunt. Mijn erectie klopt tegen de voorkant van mijn broek terwijl ze op mijn lip zuigt.
Grommend trek ik me terug, discreet mijn broek aanpassend. Novak stapt gretig naar voren en tilt haar in zijn armen, haar mond met een geanimeerde kreun verslindend, zijn duidelijke erectie tegen haar drukkend. Ze kreunt zachtjes tegen zijn lippen terwijl hij haar hand naar beneden trekt om hem door zijn broek te strelen. Ze leunt tegen hem aan terwijl ik gretig toekijk. Ik kan niet anders dan me afvragen of Novak dezelfde aantrekkingskracht voelt als ik, of dat het gewoon de opwinding van een maagd is die hem in zijn magere armen wikkelt.
De Beheerder stapt de kamer binnen en schraapt zijn keel, waardoor ik mijn hongerige blik van het schouwspel moet scheuren.
"Zal ik de lieve Esme van de boeken halen? Het lijkt erop dat jullie je match hebben gevonden," zegt hij met een lachje. Ik kijk terug naar haar en Novak en knik voordat ik op zijn schouder tik. Met een kreun trekt hij zich terug van de vurige mens.
"Vertel me alsjeblieft dat we haar houden," smeekt hij met een ruwe stem. Lachend knipoog ik en volg de Beheerder de kamer uit, een beduusde Esme volgt dicht achter me met haar begeleider. Novak sluit de rij van onze kleine groep, beschermend achter de kleine mens zwevend.
Zodra ik de rekening met de Beheerder heb afgehandeld, begeleiden we Esme naar onze wachtende koets.
"Maak je geen zorgen, kleintje, je bent nu veilig," verzeker ik haar, Novak een strenge blik toewerpend wanneer hij spottend snuift. Ze kijkt nerveus om zich heen voordat ze aarzelend knikt. We vertrekken in stilte naar huis.