5 - Wanhoop
**ALISTAIR
We worden naar een kamer geleid met een groot podium, bewakers staan verspreid door de ruimte. Een enkele tafel staat vooraan met vier stoelen en twee wijnglazen. Novak neemt plaats terwijl ik om me heen kijk, mijn afkeer zorgvuldig verbergend.
"U zult tevreden zijn met de selectie Maagden, mijnheer," verzekert onze gids. Novak slaat zijn benen over elkaar en praat met onze gastheer, pratend over de deugden van het kopen van een bloedslavin, vooral een maagd. De hele praktijk walgde me, maar het nieuws dat ik mijn afkeuring uitspreek zou gegarandeerd mijn 'vader' bereiken. De wereld die hij bouwde is niet degene die mij beloofd was, maar elke daad van verzet is een doodvonnis. Dus houd ik mijn mond en wacht mijn tijd af. Novak en een paar vertrouwelingen binnen mijn eigen huishouden zijn de enigen die mijn standpunten kennen, en aangezien mijn leven daarvan afhangt, ben ik van plan dat zo te houden.
Na wat uren van banale praatjes lijken, maar waarschijnlijk slechts minuten waren, schraapt iemand achter me zijn keel. Als ik omkijk, zie ik een van de boodschappers van mijn vader, de koninklijke zegel om zijn keel gewikkeld, wat aangeeft dat hij eigendom is van de Keizer. Hij houdt een rol vast, het persoonlijke zegel van de keizer op de buitenkant gestempeld. In een tijdperk met massaproductie van papier en andere gemakken, is mijn vaders aandringen op de nutteloze ceremonie van missieve rollen slechts een kleine irritatie op een lange lijst van hen. Ik open de rol en lees hem snel door, voorzichtig om een neutraal gezicht te houden. De dienaren van mijn vader geven altijd gedetailleerde verslagen van hun interacties, dus het is in mijn beste belang om hen niets te geven om over te rapporteren.
Kijkend naar de wachtende boodschapper, knik ik naar de dubbele deuren waar we door binnenkwamen. De boodschapper volgt me zonder vragen, wachtend terwijl ik een antwoord op de rol krabbel.
"Heeft hij je verteld wat er in deze rol staat?"
"Nee, heer. Alleen dat hij een antwoord onmiddellijk vereist." Begrijpend knik ik, wikkel de rol weer in, prik mijn vinger, wrijf mijn bloed over mijn zegelring en druk het in de rol voordat ik het teruggeef aan de kleine mens. Hij buigt en draait zich om. Hij kijkt terug naar me als ik zijn elleboog aanraak.
"Veilige reizen, jongeman, lever dit alstublieft tijdig af," zeg ik tegen hem. Zijn lippen trekken in een glimlach terwijl hij buigt en achteruit loopt. Als ik me omdraai om me weer bij Novak te voegen, valt het me op dat twee mensen in de hoek ruzie maken. Fronsend kijk ik toe hoe de oudere van de twee de arm van de jongere grijpt. Ze kijken naar me, en ik ben verbluft door het vuur in de ogen van de jongere. Gewoonlijk worden degenen die door de Verlichtingscentra komen tot onderwerping geslagen, al hun vechtlust eruit geslagen door de 'training' van het centrum. Niet deze echter. De oudere kijkt naar me, een mengeling van angst en hoop verlicht haar blik.
"...Als Ramsey hierachter komt, ben je dood!" fluistert de oudere streng, haar stem galmend in de open ruimte. Mijn frons verdiept zich terwijl ik me omdraai om mijn plek in de veilingzaal weer in te nemen, de woorden blijven maar door mijn hoofd malen. Ik probeer mijn gezicht in de plooi te houden als ik weer ga zitten.
"Wat wilden ze?" vraagt Novak, zonder een blik mijn kant op te werpen. Ik schud mijn hoofd en drink mijn wijn, terwijl ik het glas ophoud voor een bijvulling.
"Later." Novak knipoogt, drinkt zijn wijn op en weigert een nieuwe.
ESME
Ramsey trekt ons de schaduwen in terwijl Cynthia me terug de kamer in duwt. Ik probeer mijn angstige schok te verbergen als ik zijn blik ontmoet.
"Wat is er aan de hand?" vraagt hij Cynthia, zijn stem dodelijk stil. Cynthia zucht, schudt haar hoofd en trekt me dichter naar zich toe.
"Ze probeerde weg te sluipen." Ramsey fronst en bekijkt me nauwkeurig.
"Ik vermoedde al dat ze dat zou proberen... Ik denk dat ze gewoon mijn permanente gast zal moeten worden," fluistert hij met een grijns. Cynthia blaast een zucht uit en schudt haar hoofd.
"Excuses dat ik u tegenspreek, dokter, maar de prins heeft haar gezien. Ik denk niet dat we haar zonder gevolgen uit de veiling kunnen halen." Ramsey vloekt, knikt en werpt me een vernietigende blik toe.
"Je hebt waarschijnlijk gelijk... Als de prins haar heeft gezien, moeten we haar presenteren... We zullen haar ongehoorzaamheid na de veiling aanpakken," sist hij, terwijl hij wegstormt. Cynthia laat een opgeluchte zucht ontsnappen en kijkt me boos aan.
"Je hebt geluk dat de prins je zag... Nu kun je maar beter hopen dat je geluk aanhoudt en dat hij je mee naar huis neemt!" Met een grimas neem ik mijn plaats in de rij mensen in die als vee aan de prins van de vampiers gepresenteerd zullen worden. De rij schuift langzaam vooruit, elke persoon voor mij paradeert over het podium, draait zich om en flaneert dan naar een stoel aan de zijkant. Wanneer het mijn beurt is, stoot Cynthia me in mijn rug en kijkt me boos aan.
"Zorg ervoor dat je met hen mee naar huis gaat," sist ze, terwijl ze wegstormt en ik het podium op loop, begeleid door het geluid van een diepe baritonstem die mijn profiel vanaf het midden voorleest. Ik loop naar het einde van het podium, flits een glimlach die ik hoop winnend is naar de tafel met mannen, en draai me dan om, schrijdend naar mijn stoel. Ik ga zo gracieus mogelijk zitten en sla mijn benen over elkaar, waarbij ik wat huid laat zien. Terwijl ik voorzichtig vanonder mijn wimpers rondkijk, doe ik mijn best om verleidelijk te lijken. Tot mijn schrik ontdek ik dat de Opzichter de vampier is die me vorige week naar mijn kamer begeleidde en ik moet moeite doen om de frons van mijn gezicht te houden terwijl hij doorgaat met het aankondigen van de rij slaven.
De stem van de Opzichter weerklinkt hypnotiserend door de kamer terwijl hij profiel na profiel voorleest, hier en daar met kleine toevoegingen. Tegen de tijd dat hij klaar is, flaneert de laatste slaaf naar hun stoel, met een verleidelijke glimlach op hun gezicht. Ik moet mezelf dwingen om mijn glimlach te behouden, in plaats van te grimassen naar de leden van mijn groep die de vampiers aanbidden terwijl ze ons naderen. Dit is je laatste kans om hier weg te komen, verberg je afkeer nog even...