Trouwen met de Miljardair Broers

4. Zoals een maagd

~ Audrey ~

"Ik kan niet geloven dat ik mijn eigen feestje verlaat. Mijn vader gaat door het lint als hij erachter komt..." Audrey keek om zich heen, om er zeker van te zijn dat niemand hen volgde.

"Laten we er gewoon voor zorgen dat hij het niet te weten komt," antwoordden de broers simpelweg.

Het was Audrey's huis, maar Caspian nam het voortouw. Met z'n drieën renden ze de trap op en sprongen uit een raam, waarna ze via de brandtrap naar het dak van het gebouw klommen. Het was een lastige manoeuvre met hakken en een jurk, maar de broers gaven elk een hand en Audrey nam die aan.

Het volgende moment stond ze op het dak van haar herenhuis.

"Ik wist het. Deze oude herenhuizen hebben altijd een mooi dak," zei Caspian terwijl hij de randen inspecteerde. Ze waren ongeveer vier verdiepingen boven de grond.

"Wow, ik woon hier al jaren en ik ben hier nog nooit geweest," zei Audrey terwijl ze naar de heldere volle maan boven hen en de skyline van New York City voor hen keek.

"Hoe lang woon je hier al?" vroeg Killian.

"Vanaf mijn geboorte. Ik ben pas een paar jaar geleden verhuisd voor de universiteit," antwoordde Audrey, terwijl ze een knus plekje in een hoek vond en ging zitten.

"Waarheen?" vroeg Killian terwijl hij naast haar ging zitten.

"Gramercy Park East."

"Het witte gebouw bij het park?" Caspian nam plaats aan haar andere kant.

"Dat is 'm," knikte ze.

"Dat is een mooie plek," zei Killian.

"Ja."

"Proost op jou, prinses, fijne eenentwintigste verjaardag," zei Caspian terwijl hij een fles champagne tevoorschijn haalde die hij van het feestje beneden had gestolen. Hij opende de fles en nam een slok voordat hij de fles aan Audrey gaf.

"Dank je," zei ze terwijl ze de fles aannam en een slok nam. Het smaakte lekker en bruisend, maar ook een beetje te sterk voor haar. Ze was geen grote drinker; ze was net eenentwintig en had zich altijd aan de regels gehouden, wat betekende dat ze nauwelijks alcohol dronk.

"Wat studeer je op de universiteit?" vroeg Killian terwijl hij de fles van Audrey aannam en een slok nam.

"Creatief schrijven."

"Ben je een schrijfster?" vroeg hij terwijl hij de fles terug aan haar gaf.

"Nee, nog niet," zei ze terwijl ze nog een slok nam en de bittere smaak wegslikte.

"Waarom niet?" vroeg hij.

"Omdat ik nog geen interessante verhalen heb om te vertellen," haalde ze haar schouders op.

De broers wisselden een blik alsof ze haar niet geloofden.

"Wat?" vroeg ze.

"Ik betwijfel het. Ik weet zeker dat een meisje zoals jij wel wat heeft meegemaakt," glimlachte Killian veelbetekenend.

"Wat bedoel je daarmee?" vroeg ze hem.

Hij keek haar veelbetekenend aan en zei: "Kom op, vertel me, wat is het gekste dat je ooit hebt gedaan?"

"Nee," schudde ze snel haar hoofd.

"Vertel het ons. En dan zal ik gaan en Cas ook," drong Killian aan.

Ze keek naar Caspian aan haar linkerzijde en naar Killian aan haar rechterzijde. Ze dacht er even over na en zei toen: "Nee, jullie gaan eerst."

"Nou... oké," knikte Killian. "Het gekste wat ik ooit heb gedaan, toen ik achttien was, was bijna een vliegtuig neerstorten."

"Een vliegtuig?" ze staarde hem met grote ogen aan.

"Ik had net mijn vliegbrevet gehaald en was enthousiast om mijn eerste solo vlucht te maken. Ik ging de lucht in, alles ging goed, en toen was er ineens een storing. Alles begon te knipperen als een kerstboom en het vliegtuig begon te dalen. Het ging zo ver naar beneden dat ik bijna tegen een berg aan knalde. Gelukkig zag ik de fout op tijd en kon ik weer op koers komen. Ik had echt mazzel,"

"Wauw..." haar mond vormde een 'O' terwijl ze naar zijn verhaal luisterde.

"Toen ik zestien was, heb ik vier hete meiden geneukt in de badkamer van het Louvre in Parijs," zei Caspian nonchalant.

"Wat deed je?" Audrey proestte bijna haar champagne uit. Wat een dame, dacht ze bij zichzelf.

"Niet tegelijkertijd, ze namen om de beurt, maar het was met minuten ertussen, snap je wat ik bedoel?" ging Caspian verder.

Audrey keek naar Killian en hij haalde alleen zijn schouders op, alsof hij wilde zeggen: 'dat is mijn broer voor je'.

"Ik zweer het, waargebeurd verhaal," zei Caspian weer, "En daarna heb ik mijn pik gekneusd. Dat deed verdomd veel pijn. En dat is het gekste wat ik ooit heb gedaan."

Audrey was gefascineerd. Ze wist niet dat een jongens pik kon... knappen?

"Helaas moet ik toegeven dat het waar is. Hij vertelt de waarheid," knikte Killian naar zijn broer.

"Oh wauw... Gewoon wauw," ze staarde naar beide broers. Wat een karakter, dacht ze.

"En jij dan?" vroeg Caspian.

"Ja, wij hebben je de onze verteld. Vertel ons de jouwe," voegde Killian toe.

Audrey nam even de tijd en haalde diep adem. "Nou... eh... een keer, mijn vriendin Olivia en ik waren bij de Albert Heijn... we hadden zo'n honger maar we hadden onze portemonnees in de auto laten liggen, dus we stalen wat bananen en havermelk, we stopten het onder onze jassen en liepen gewoon naar buiten. Het was zo... intens."

Audrey glimlachte verlegen, maar de broers keken haar aan met een 'meen je dat serieus'-blik.

"Nee," ontkende Killian.

"Nee, kom op. Vertel ons een echt verhaal," volgde Caspian.

"Ik zweer het, ik heb geen interessante verhalen om te vertellen," kreunde ze.

"Hoe zit het met je liefdesleven? Je kink of zoiets?" vroeg Caspian.

"Kink...?" Audrey wist niet zeker wat dat betekende.

Caspian's ogen lichtten op en hij draaide zich naar Killian, gaf zijn broer een klap op de arm en zei: "Bro, ik denk dat dit meisje nog maagd is."

"Nee, dat kan niet," lachte Killian. Hij draaide zich naar Audrey en zei: "Je bent geen maagd. Dat kan gewoon niet."

"Wat bedoel je daarmee?" Audrey kneep haar ogen samen naar hem.

"Betekent dat hij denkt dat je te knap bent om maagd te zijn," antwoordde Caspian.

Audrey deed haar best om niet te kronkelen of felrood te blozen, maar het was nutteloos. Haar hele gezicht werd felroze toen ze zei: "Eh, nou, ik zal jullie laten weten, ik wacht gewoon op het juiste moment..."

"Verdomme, ben je echt een maagd?" Killian staarde haar aan. Caspian's ogen schoten ook omhoog om naar haar te kijken.

"Wat?" Ze keek naar de twee broers. "Waarom kijken jullie zo naar me?"

De twee broers zeiden een tijdje niets. Killian was compleet in shock en Caspian schudde alleen maar zijn hoofd in ongeloof.

"Ja, je moet wachten, prinses," zei Caspian terwijl hij een slok champagne nam. "Het is heel belangrijk om de jongen te leren kennen die je gaat ontmaagden."

"Bah!" Audrey huiverde bij zijn woordkeuze.

"Dat is precies hoe een maagd zou reageren, zie je dat, Kill? Neem notities," lachte Caspian.

Audrey was doodsbang, absoluut beschaamd over hoe het gesprek deze kant op was gegaan. Toen ze ermee instemde om het feest te verlaten met de broers Vanderbilt, had ze nooit gedacht dat het onderwerp van haar maagdelijkheid ooit ter sprake zou komen of dat ze zo geplaagd zou worden.

Oh god, waar ben ik aan begonnen?

"Kunnen we alsjeblieft over iets anders praten?" Audrey lachte nerveus. "Letterlijk, iets anders."

"Wacht, je zei dat je wacht op het juiste moment, niet op de juiste jongen. Betekent dat dat er iemand speciaals in gedachten is?" vroeg Killian.

"Ja, dat kun je wel zeggen," mompelde Audrey onder haar adem. Ze begreep niet waarom het onderwerp van haar maagdelijkheid zo amusant was voor de broers.

"Oh, vertel het," Caspian stootte haar met zijn elleboog aan.

Ach, wat maakt het uit, dacht ze bij zichzelf.

"Zijn naam is Ashton en hij zit bij mij op de universiteit in New York."

"Ashton wat?" vroeg Killian.

"Whitaker."

"Ik ken zijn familie niet," zei Killian en keek naar zijn broer, "Jij wel?"

Cas dacht er even over na voordat hij zijn hoofd schudde.

"Zijn familie komt niet... van hier," zei Audrey. Ze had die woorden zorgvuldig gekozen.

"Waarom is deze jongen dan de ware?" vroeg Killian.

Audrey glimlachte bij de gedachte dat Ashton de ware was. "Hij is heel aardig. Hij is heel knap. Hij laat me lachen... en hij is de eerste jongen die mij ziet voor wie ik ben, snap je? Niet als Audrey Huntington of zoiets."

"Lijkt me een geweldige vent. Waarom is hij hier dan niet op je feest?" vroeg Caspian.

"Hij staat niet op de lijst," gaf Audrey toe.

De broers wisten precies wat dat betekende. Ze gaven elkaar een veelbetekenende blik.

"Wat?" vroeg ze hen.

"Niets," mompelde Killian.

"Je bent zo'n cliché," antwoordde Caspian. "Het rijke meisje dat valt voor de jongen waar haar vader het niet mee eens is. Hoe erg Romeo en Julia."

"Ik ben geen cliché!" snauwde Audrey.

"Hé, het is oké, het is jouw leven. Doe wat je wilt," Caspian hief zijn handen in overgave.

Audrey vond het niet leuk om een cliché genoemd te worden. Ze geloofde juist het tegenovergestelde. Een cliché zou zijn dat ze een van de saaie jongens op het feest zou kiezen en met hen zou trouwen. Met Ashton daten was haar manier om de cyclus te doorbreken, niet de cliché-optie te kiezen.

"Wanneer is het juiste moment voor jullie twee dan?" vroeg Killian en trok haar uit haar gedachten.

"Hopelijk snel," glimlachte ze veelbetekenend.

"Nou, als je wat tips nodig hebt, ik sta voor je klaar," plaagde Caspian.

"Dank je, maar ik denk dat ik het wel red,"

"Ik zeg het maar, je praat met een man met een leven vol kennis,"

"Ik schiet liever mezelf in de voet,"

"Hoe smaakt die afwijzing, Cas?" lachte Killian.

"Oh, je zegt nu nee, prinses, maar wacht maar... op een dag smeek je om me," grijnsde Caspian dreigend.

"Als die dag ooit komt, schiet je me maar in de voet," zei Audrey tegen Killian.

"Deal," Killian schudde haar hand.

"Dit wordt geweldig," Caspian likte zijn lippen en grijnsde in zichzelf.

Audrey wilde die grijns van zijn gezicht slaan, maar ze hield zich in. In plaats daarvan rolde ze met haar ogen en pakte de champagnefles die in zijn hand was. "Geef me dat,"

"Dat zei zij," mompelde Caspian en Audrey proestte bijna haar champagne uit.

"Wow, rustig aan," Killian haalde een zakdoek tevoorschijn voor Audrey. "Je knoeit alles nog,"

"Dat zei zij," zei Caspian triomfantelijk.

Killian wilde niet lachen, maar het was hilarisch en hij kon zichzelf niet inhouden. Ze barstten allemaal in wilde lachsalvo's uit daarna. Naarmate de avond vorderde, was Audrey de tel kwijtgeraakt van hoeveel slokjes ze al had genomen. Ze was te druk met praten, lachen en met haar ogen rollen om Caspian's seksuele toespelingen.

Toen de drie de fles champagne hadden leeggedronken, voelde Audrey zich een beetje duizelig, maar ook licht in haar lichaam en haar mond had geen filter meer. Ze genoot absoluut, ze was vergeten waar ze was en met wie ze was. Ze voelde zich gewoon alsof ze onder vrienden was. Ze merkte niet eens dat wanneer ze Killian's borst aanraakte of Caspian's elleboog speels duwde, de lichamen van de broers verstijfden. Hoezeer ze ook wilden doen alsof het hen niets deed, haar aanraking triggerde iets in hen. Iets wat ze op dit moment nog niet beseften.

"Ugh, ik wou dat ik Ashton nu kon zien," kreunde Audrey nadat ze de lege champagnefles in de lucht had geschud. Ze hoopte op meer, maar er was geen druppel meer over.

"Waarom ga je niet gewoon naar hem toe?" vroeg Killian.

"Hij is helemaal in de binnenstad en ik ben hier, gasten entertainen op mijn feestje slash veiling," zuchtte ze ellendig.

"Nou... Als je wilt, kun je sneaken. We helpen je," bood Killian aan.

"Echt?" Een lichtje ging branden in haar hoofd. Haar ogen schoten op van opwinding toen ze zei, "Zouden jullie dat echt doen?"

Killian draaide zich naar zijn broer en zei, "We hebben hier een dame in nood. Wat zeg je, Cas?"

Caspian grijnsde veelbetekenend en haalde zijn telefoon tevoorschijn, "Ik zeg, laten we de chauffeur bellen,"

• • • • • Wordt Vervolgd - - - - -