Read with BonusRead with Bonus

บทที่แปดสิบห้า

กาเบรียลา

ฉันสะดุ้งตื่นด้วยความรู้สึกว่ามีบางอย่างกำลังเกิดขึ้น ห้องมืดสนิทขณะที่หัวใจฉันเต้นรัวด้วยความกลัวว่าดาริโอจะอยู่ในห้องกับฉันเหมือนคืนที่เขาพาฉันออกมาจากฟาร์ม ฉันเกร็งตัวรอให้ดวงตาปรับเข้ากับแสงจันทร์ที่ลอดผ่านม่านเข้ามา เพื่อให้เห็นว่าฉันอยู่คนเดียว ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วค่อยๆ ลุกขึ...