Read with BonusRead with Bonus

บทที่ห้าสิบเจ็ด

เดินไปตามระเบียงทางเดิน ผมเผลอชนเข้ากับพยาบาลชายคนหนึ่ง "โอ้ ขอโทษครับ" ผมรีบพูดด้วยน้ำเสียงที่แสดงความเสียใจ

ชายคนนั้นแทบไม่เหลือบมองผม ผมต้องมองซ้ำเมื่อสังเกตเห็นว่าเขาสวมหน้ากากพร้อมหมวกคลุมศีรษะแบบที่ใช้ในห้องผ่าตัด เขาเดินต่อไปราวกับกำลังรีบไปทางที่ผมเพิ่งมา ผมหยุดและมองตามเขาไป แต่ถึงแม้บรรย...