Read with BonusRead with Bonus

บทที่ห้าสิบสอง

กาเบรียลา

ฉันรู้สึกอ่อนแรงลงเรื่อยๆ ตามเวลาที่ผ่านไป

ฉันหวังว่าเมื่อเช้ามาถึงฉันจะสามารถดึงความสนใจจากใครสักคนได้ แต่ไม่ว่าฉันจะกรีดร้องและตะโกนจนเสียงแหบแห้งแค่ไหน ก็ไม่มีใครมาช่วยฉัน หลังจากอาการคลื่นไส้ในตอนแรกหายไป ฉันเริ่มรู้สึกหิวขึ้นมา

ศีรษะของฉันปวดตื้อๆ ขณะที่ดวงตาแสบร้อนและเจ็บปวด เม...