Read with BonusRead with Bonus

ในตอนแรก บทที่ 125

ชาร์ลี POV

เราสองคน ไฮยาซินธ์กับฉัน กำลังดูแผนที่มาประมาณสิบนาทีแล้วตอนที่เธียกลับมา แขนของเธอเต็มไปด้วยก้อนหินหลากสี เธอเทหินก้อนเล็กๆ ขนาดเท่าฝ่ามือประมาณสิบสองก้อนลงบนโต๊ะ ก่อนจะหายตัวไป ฉันหยิบก้อนหนึ่งที่ทำให้นึกถึงภาพวาดของโมเนต์ จุดสีชมพูแดงดูเหมือนดอกไม้บนพื้นหญ้าสีเขียว เกล็ดสีดำเพิ่มเงาแล...