บทที่ 5
บทที่ 5
อัลฟ่าดีเซล
เหมือนเคย หลังเลิกเรียนผมออกไปเดินเล่นรอบๆ โรงเรียน
ผมอยากกลับไปที่จุดหนึ่งที่ผมชอบไปตอนเรียนมัธยม ที่ซึ่งผมเคยชนกับผู้หญิงคนหนึ่งที่วิ่งราวกับมีคนไล่ล่าเมื่อไม่กี่ปีก่อน
เธอต้องเป็นนักเรียนใหม่แน่ๆ และในฐานะมนุษย์ ผมอยากรู้ว่าเธอจะเอาตัวรอดในโรงเรียนสำหรับเหล่าอมนุษย์นี้ได้ยังไง
"ตาบอดหรือไง? ไม่เห็นหรือว่าฉันกำลังเดินมา ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมถึงชนฉัน นี่คิดว่าเป็นหนังบอลลีวูดหรือไง?"
ไม่มีผู้หญิงคนไหน ขอย้ำ ไม่มีผู้หญิงคนไหน เคยตะโกนใส่ดีเซลมาก่อน เธอทำผิดพลาดครั้งใหญ่ในชีวิตที่มาตะโกนใส่ผม
เธอตกใจเมื่อผมกระชากเธอเข้าหากำแพงและเตือนว่า "อย่าเคยตะโกนใส่ฉันอีกในชีวิตไร้ค่าของเธอ"
เธอดูมีอะไรบางอย่างที่คุ้นเคย เป็นไปได้ไหมว่าเธอคือ... ไม่มีทาง เป็นไปไม่ได้ ผมทำให้เธอเข้าใจคำขู่ของผมก่อนปล่อยเธอไป
ถ้าเธอเป็นคนนั้นจริง ผมจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆ แต่จะรังควานเธอและทำให้ชีวิตในโรงเรียนของเธอเป็นนรก
"พี่ชาย ทำไมถึงช้าจัง?" แอ็กเซลถาม
"ฉันเจอกับผู้หญิงมนุษย์ไร้ศีลธรรมคนนั้น แต่ฉันก็ได้บอกให้เธอรู้ว่าฉันไม่ใช่ผู้ชายขี้ขลาดพวกนั้น" ผมตอบ
"ฉันเห็นนายคุยกับเธอเหมือนกัน" เจ็ทเสริมพร้อมยิ้มอย่างชั่วร้าย
"จริงเหรอ มีอะไรกับพวกนายสองคนเนี่ย? ทำไมฉันยังไม่ได้เจอเธอเลย? ฉันจะทำตามกฎของพวกเรา เพราะงั้นมาสนุกกันสัปดาห์นี้ก่อนจะทำในสิ่งที่พวกเราถนัดที่สุด" 60% ของบุคลิกผมถูกเพิ่มเข้าไปในแอ็กเซล
"เข้าท่าดี นายพูดถูก"
"ฉันชอบผิวของเธอ มันสวยมาก ฉันจินตนาการได้เลยว่าจะได้เอาเธอเร็วๆ นี้" เจ็ทตอบ
"พวกเราต้องไปเจอกับพวกผู้หญิงเพื่อเล่นเทนนิส ฉันเพิ่งนึกได้" ผมบอกพวกเขา
"จริงด้วย ขึ้นรถกันเถอะ แล้วนี่ เจ็ท เมื่อไหร่นายจะให้โอกาสลินดาล่ะ? แค่คบและเอาเธอเล่นๆ เหมือนที่พวกเรากำลังเอาเพื่อนๆ ของเธอเล่นๆ อยู่นั่นแหละ"
แอ็กเซลบอกเจ็ท
"เดี๋ยวบอกให้ แต่ฉันจะอยู่กับเธอแค่เพื่อเซ็กซ์เท่านั้น ฉันจะไม่ทำให้เธอเป็นแฟน ฉันไม่ได้สนใจการคบหาเพื่อความนิยมในโรงเรียน เหมือนที่พวกนายสองคนทำกับเทรซี่และชาร์ลอตต์" เจ็ทหันมาพูดกับผมและแอ็กเซล
"พวกเราก็พูดเรื่องเดียวกันนี่แหละ" ผมตอบ
"งั้นไปกันเถอะ"
พวกเราแยกย้ายไปด้วยรถของแต่ละคนเพื่อไปพบสาวๆ แฟนของผม เทรซี่ สนุกดีแต่ไม่ใช่คู่ชีวิตของผม และผมก็ไม่ได้รักเธอ
นอกจากจะเป็นลูกสาวของเบต้าที่เป็นครึ่งหมาไคโยตี้ครึ่งหมาป่าแล้ว เธอยังเป็นนักศึกษาปีหนึ่งด้วย
"สวัสดีที่รัก" เธอจูบผม
"ตอนนี้ฉันอยากเล่นเกมกับเธอแบบลับๆ มากกว่าต่อหน้าทุกคน" ผมจับก้นเธอ
"วันนี้ฉันไม่มีสมาธิเรียนเลยเพราะคิดถึงครั้งล่าสุดที่เราทำกัน แล้วนายรออะไรอยู่ล่ะ? มาขุดฉันลึกๆ เหมือนที่นายทำเสมอสิ"
"รอฉันที่รถนะ" เธอครางอย่างเซ็กซี่หลังจากที่ผมตีก้นเธอ
"พี่น้อง เริ่มเกมกันไปก่อนนะ ฉันคิดว่าฉันลืมอะไรไว้ในรถ" ผมโกหก
"ได้เลย" แอ็กเซลตอบ
เทรซี่กับผมเข้าไปในรถด้วยกัน และผมปล่อยสัตว์ร้ายในตัวผมใส่เทรซี่ ทำให้เธอร้องเหมือนเด็กทารก
พวกเราส่งพวกผู้หญิงที่บ้านของพวกเธอ
มีข้อความจากแม่ปรากฏในแชทกลุ่มครอบครัวของพวกเรา
"ในที่สุดแม่ก็หาแม่บ้านให้ลูกชายสุดหล่อทั้งสามคนของแม่แล้ว"
แม่กำลังพูดถึงอะไรกันแน่? แม่บ้านของใคร?
"จำไว้นะว่าแม่บอกพวกลูกเสมอ: พ่อกับแม่จะไม่อยู่สองสามเดือน เราจะเจอกันตอนกลับมา"
"ดีเซล มีโอกาสแค่ไหนที่แม่บ้านจะเซ็กซี่?" แอ็กเซลส่งข้อความมาในแชทลับของพวกเรา
"ฉันไม่คิดว่ามนุษย์หมาป่าจะอยากมาทำงานเป็นแม่บ้านของพวกเรา แล้วถ้าแม่ซื้อมนุษย์มาให้พวกเราล่ะ?" เจ็ทตอบ
"มีทางเดียวที่จะรู้ นั่นคือกลับบ้าน" ผมตอบพวกเขา
"โอเค"
ฟ้ามืดแล้วเมื่อพวกเราทั้งสามคนมาถึงบ้านหลังจากที่ผมขับเฟอร์รารี่สีน้ำเงินด้วยความเร็วสูง
เหมือนเคย พวกเราจอดรถและพนันกับเจ็ท ซึ่งเขาพนันว่าแม่บ้านจะเป็นมนุษย์มากกว่าจะเป็นมนุษย์หมาป่าหรือไคโยตี้
ขณะที่พวกเรามารวมตัวกันในห้องของเจ็ทเพื่อดูว่าใครชนะพนัน พวกเราไม่สนใจที่จะถามเกี่ยวกับแม่บ้าน แค่ได้กลิ่นเธอตอนที่เข้าบ้าน
"นายถูก เธอเป็นมนุษย์" ผมยอมแพ้
"เห็นไหม? ฉันบอกแล้ว!"
"ตอนนี้เรารู้แล้วว่าเธอเป็นมนุษย์และเป็นภาชนะที่แตกง่าย พวกเราควรไปพบแม่บ้านของเราและให้โอกาสเธอแนะนำตัว" พวกเรายอมรับข้อเสนอของแอ็กเซล
"กลิ่นของเธอมีอะไรบางอย่างที่ทำให้ฉันนึกถึงคนที่ฉันเคยเจอมาก่อน"
เจ็ทบอกว่าอยากจะพยายามนึก และผมก็รู้สึกเหมือนกัน
"เห็นด้วย มาหาคำตอบกัน"
ขณะที่พวกเราทั้งสามเดินลงบันได พวกเราเห็นแม่บ้านกำลังถือถาดอาหาร ซึ่งเธอกำลังจะวางบนโต๊ะ
"เธอคือคนน่ารำคาญที่ฉันเตือนพวกนายไว้ ฉันรู้แล้ว" เจ็ทพูดขณะที่พวกเราเชื่อมจิตกัน
"ใช่ เธอคือนังบิชคนเดียวกับที่ฉันเล่าให้ฟังก่อนหน้านี้ ที่ชนฉัน" ผมเสริม
"ใช่ ฉันดีใจที่ในที่สุดก็ได้เจอเธอ แต่มีอะไรบางอย่างแปลกๆ เกี่ยวกับเธอ แค่คิดถึงเธอก็ทำให้ขนลุกแล้ว" แอ็กเซลพูดพลางหงุดหงิด
"แค่เห็นหน้าเธอก็ทำให้ฉันอยากลงโทษเธออย่างโหดร้ายและทำให้ชีวิตเธอเป็นนรกแล้ว" เธอทำถาดอาหารที่ถืออยู่หลุดมือ
"ดีมาก เธอมาหาพวกเราเอง มาเริ่มการลงโทษครั้งแรกกันเลย ทำให้เธอต้องจ่ายสำหรับการพูดกับพวกนายสองคนแบบนั้น" แอ็กเซลเสริม พวกเราตัดสินใจที่จะลงโทษเธออย่างโหดร้าย
ยังมีต่อ...
จะเป็นการลงโทษแบบไหนกันนะ?
- คำเตือน: เรื่องนี้จัดอยู่ในเรต 18 และต้องมีการกำกับดูแลอย่างใกล้ชิดจากผู้ปกครอง เนื้อหาในเรื่องมีการใช้ภาษาหยาบคาย เรื่องเพศ ความรุนแรง และเนื้อหาอื่นๆ ที่อาจทำให้ผู้อ่านบางคนรู้สึกไม่สบายใจและไม่เหมาะสำหรับเด็กเล็ก *