ซาบริน่า รีด เป็นภรรยาของนาธาน อัลเดน แต่ไม่ใช่เพราะเขาเลือก...

"ผมเจอเธอแบบนี้ครับท่าน" ยามรายงาน

ซาบริน่าขยี้ตาเพื่อให้ภาพชัดเจนขึ้น

"เธอมาทำอะไรที่นี่ ซาบริน่า?" นาธานพูดผ่านฟัน

เธอลุกขึ้นนั่งและจัดผมที่ยุ่งเหยิง

"เธอมาทำอะไรที่นี่?" เขาพูดเสียงดังขึ้น คราวนี้ต้องการคำตอบ เขาสวมสูทสีดำสนิทและเสื้อเชิ้ตสีขาว คิ้วของเขาขมวดและแขนของเขากอดอก

"ฉันกลับมาดึกเมื่อคืนนี้ และยามก็หายไป ฉันเลยเผลอหลับไป"

เขาพยักหน้าให้ยามออกไปและจ้องเธอด้วยสายตาสงสัย "เมื่อคืนเธอไปไหนมา?"

เธอหาว "ฉันไปอาสาสมัครที่ศูนย์ช่วยเหลือสัตว์"

"ลุกขึ้น" เขาสั่งอย่างเข้มงวด "เธอคิดว่าฉันจะเชื่ออย่างนั้นเหรอ? ศูนย์ช่วยเหลือสัตว์ปิดตอนเวลาปกติไม่ใช่เหรอ?"

เธอยังนั่งอยู่เพราะขาของเธอปวด

"ใช่ แต่"

"ลุกขึ้น!" เขาตะโกนคราวนี้

เสียงตะโกนของเขาทำให้เธอตกใจจนต้องลุกขึ้นทันที หัวเข่าของเธออ่อนแรงทันที กล้ามเนื้อขาของเธอทั้งหมดเป็นปมและปวดร้าว เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ และพยายามทรงตัว

"บ้าเอ๊ย" เขาจับเธอและยกเธอขึ้นอย่างง่ายดาย

"เป็นอะไรของเธอ?" เขาถามขณะที่เขาใส่เธอเข้าไปในรถหรูสีดำของเขา เธอยังไม่ทันรู้ตัวว่าเขาขับรถมาที่หน้าประตู

ก่อนที่เธอจะตอบเขา เขาปิดประตู จากนั้นเขาก็ปีนขึ้นไปนั่งที่เบาะคนขับและขับรถขึ้นไปที่หน้าคฤหาสน์

"ตอบฉัน" เขาตะคอก "เธอรู้ไหมว่ามันต้องดูเป็นยังไง?" เขามองเธอคาดหวังคำตอบ

"อะไร?" เธอพึมพำเบาๆ

"ที่ฉันไม่รู้ว่าภรรยาของฉันหายไปทั้งคืน?"


ภรรยาที่เขาไม่ต้องการ

เนธานมองซาบรินาเดินออกจากห้องไป เขาอยากจะหยุดเธอและจูบเธอจนกว่าเธอจะเข้าใจเหตุผลของเขา แต่ตอนนี้เขาตระหนักแล้วว่าคำพูดของเขาทำให้เธอเจ็บ เขาไม่ได้คิดตอนที่พูดออกไป เหมือนเคย ความโกรธมักจะเอาชนะเขาเสมอ เธอเป็นคนเดียวที่สามารถทำให้เขาสงบลงและโกรธขึ้นมาได้ในเวลาเดียวกัน เขาต้องคิดหาวิธีที่จะทำลายกำแพงท...

บทที่ 27