Read with BonusRead with Bonus

บทหนึ่งร้อยสิบเจ็ด - ความว่างเปล่า

มายาเดินทางมาถึงที่พักแบบ B&B เมื่อสองชั่วโมงที่แล้ว หลังจากเดินทางเกือบยี่สิบสี่ชั่วโมง ซึ่งยากมากที่จะไม่ร้องไห้ตลอดทาง ฉันไม่อยากรบกวนคนอื่นด้วยความเศร้าของตัวเองหรือทำให้ใครถามคำถาม ฉันได้ชดเชยตั้งแต่มาถึงห้อง ร้องไห้ไม่หยุด มีความรู้สึกว่างเปล่า เขาคงอ่านจดหมายแล้วตอนนี้ และความคิดที่ว่าเขากำลั...