รักคุณพ่อสายเปย์

บทที่ยี่สิบสาม: วลีรหัส

ฉันค่อยๆลงไปบนตัวเขาและสูดหายใจเฮือกเมื่อรู้สึกถึงแรงกดดันที่พุ่งเข้ามา เขาขบกรามแน่น ฉันเอนศีรษะพิงกระเบื้องขณะที่ความเจ็บปวดคุ้นเคยกลับมาอีกครั้ง

"เธอต้องผ่อนคลาย ผมจะค่อยๆ นะ" ฉันพยักหน้า ปล่อยให้กล้ามเนื้อคลายตัวและรู้สึกถึงเขาที่ดันตัวเองเข้ามาลึกขึ้น

"เธอแน่นมากเลย ฟักทอง" เขาพึมพำ

ฉันคราง...