บทที่ 9
เซลีน
ฉันพบแม่เช้าวันรุ่งขึ้นนั่งเกาะติดอยู่หน้าทีวี กำลังดูข่าวเช้า ดูเหมือนว่าอัลฟ่าคิงเดเร็ค พี่ชายของฟิลิป หายตัวไป ฉันสงสัยว่านั่นเป็นเหตุผลที่ทุกคนดูเครียดวันนี้หรือเปล่า
"สวัสดีแม่" ฉันทักทาย
แม่เงยหน้าขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม "อรุณสวัสดิ์จ้ะที่รัก หลับสบายไหม"
ฉันเกร็งเมื่อได้ยินคำถาม
ไม่เลยสักนิด
ฉันนอนไม่หลับทั้งคืนเพราะคำพูดของฟีนิกซ์วนเวียนอยู่ในหัว และฉันห้ามความปวดหนึบระหว่างขาไม่ได้ การรู้ว่าเขานอนหลับอยู่ในห้องถัดจากห้องฉันไม่ช่วยอะไรเลย สุดท้ายฉันพยายามเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าด้วยน้ำเย็น และขณะที่เดินผ่านประตูห้องเขา ฉันพบว่ามันเปิดแง้มไว้เล็กน้อย
ห้ามตัวเองไม่ได้ ฉันผลักประตูให้เปิดกว้างขึ้นอีกนิด เขาอยู่ตรงนั้น ร่างกายแข็งแกร่งใต้ผ้าปู ผมตกลงมาปรกตา ขณะที่เขากรนเบาๆ บ้าเอ๊ย เขาเป็นผู้ชายที่เซ็กซี่ที่สุดที่ฉันเคยเจอจริงๆ
"ไม่ค่ะ หนูนอนไม่หลับเลยเมื่อคืน" ฉันตอบในที่สุด
ใบหน้าของแม่เปลี่ยนเป็นความกังวล "ทำไมล่ะ มีอะไรหรือเปล่า"
"หนูรู้สึกอึดอัดที่ฟีนิกซ์อยู่ที่นี่ค่ะแม่" ฉันสารภาพ "แม่ไม่ได้ถามความเห็นหนูเลยก่อนที่แม่กับฟิลิปจะตัดสินใจเรื่องนี้"
แม่เม้มปาก "แม่ขอโทษนะเซลีน แต่เขาเป็นพี่เลี้ยงของหนู แม่ไม่สามารถบอกฟิลิปว่าไม่ได้หรอก"
"แล้วความรู้สึกของหนูล่ะคะแม่ หนูคิดว่าแม่ใส่ใจความเป็นอยู่ของหนูด้วย" ฉันโต้แย้ง กำมือแน่น "แค่บอกฟิลิปว่าลูกชายเขาต้องย้ายออกไปหาที่อื่นอยู่สิคะ"
แม่ถอนหายใจและส่ายหัว "นั่นไม่ยุติธรรมหรอกจ้ะ แม่เชื่อว่าเขาเป็นคนดี แม่รู้ว่าเขามีอดีตที่ไม่ดี แต่แม่คิดว่าเขาได้เรียนรู้จากความผิดพลาดแล้ว เราควรให้โอกาสเขา"
ฉันหัวเราะอย่างหงุดหงิด "แม่พูดจริงเหรอคะ บางทีแม่อาจลืมไปแล้วว่าเขาทุบแก้วต่อหน้าเราเลยนะ หรือว่าแม่ของเขา 'ตายอย่างลึกลับ' หนูค้นข้อมูลเขาเมื่อคืนนี้ เขาไม่มีตัวตนในโซเชียลมีเดียเลย ใครกันไม่มีบัญชีโซเชียลมีเดียสักอันเดียว" ฉันถามเสียงดังขึ้น
เขาอาจหลอกแม่ได้ แต่มีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับตัวเขา และไม่ใช่เพราะเขาทำให้ฉันรู้สึกวาบหวิวทุกครั้งที่อยู่ใกล้ๆ
"เซลีน" แม่เตือน น้ำเสียงไม่พอใจ
"ไม่ค่ะแม่" ฉันยืนกราน "หนูคิดว่าเรากำลังอยู่ร่วมกับไซโคพาธที่มีศักยภาพ ถ้าแม่เป็นเป้าหมายต่อไปของเขาล่ะ ถ้าเขาแค่ประจบประแจงแม่เพื่อฆ่าตอนหลับเหมือนที่ทำกับแม่ของเขาล่ะ"
ทันใดนั้น ฉันได้กลิ่นของเขา หันกลับไปมอง ฉันพบว่าเขายืนอยู่ที่ประตู
บ้าจริง เขาคงได้ยินทุกอย่างที่ฉันพูดไป
ใบหน้าเขาไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ขณะจ้องมองฉัน เขาคงเพิ่งกลับมาจากการวิ่ง เขาไม่ใส่เสื้อ กล้ามท้องที่สลักไว้อย่างชัดเจนเปียกชื้นด้วยเหงื่อ
ฉันจินตนาการถึงตัวเองกำลังเลียหน้าอกเขา ไล่ลงมาเรื่อยๆ จนถึงเส้นขนที่นำไปสู่...
หยุดคิดลามกสิเซลีน!
แก้มฉันร้อนผ่าว โอเค บางทีทั้งร่างกายฉันอาจกำลังลุกเป็นไฟ
ด้วยความสับสนอย่างสิ้นเชิง ฉันขอตัวและรีบวิ่งขึ้นไปข้างบนเพื่ออาบน้ำ ฉันหมุนก๊อกไปที่น้ำเย็นที่สุด หวังว่าจะชะล้างความคิดไม่บริสุทธิ์เกี่ยวกับพี่เลี้ยงของฉัน
มีอะไรผิดปกติกับฉันกันนะ แม้แต่ตอนที่เขาจับได้ว่าฉันนินทาเขาลับหลัง ฉันก็ยังคิดแต่เรื่องที่ฉันอยากทำกับเขา
เขาต้องโกรธฉันแน่ๆ หรือบางทีเขาอาจไม่สนใจเลยก็ได้ เขาดูไม่สนใจอะไรทั้งนั้น แม้แต่ความจริงที่ว่าเขาคอยจีบน้องสาวเลี้ยงของตัวเองอย่างไม่เหมาะสม
แต่ฉันก็พูดไม่ได้ ตอนนี้ฉันห้ามตัวเองไม่ให้คิดถึงการเลียเหงื่อจากหน้าอกเขา ลิ้มรสกลิ่นอายผู้ชายจากผิวของเขาไม่ได้เลย
หยุดนะ เซลีน! ฉันดุตัวเอง
ขณะที่ปิดฝักบัวและเตรียมก้าวออกมา ฉันเพิ่งรู้ตัวว่าไม่มีผ้าขนหนูสะอาดแขวนไว้ที่ตะขอเลย อู้ห์ แบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นเลยตอนที่พวกเราไม่ได้อยู่กับผู้ชายนี่นา!
ฉันคิดจะวิ่งไปห้องแบบเปลือยๆ แต่ฉันเสี่ยงไม่ได้ที่จะให้ฟีนิกซ์เห็นฉัน ฉันคงอายจนตายแน่ๆ
ทันใดนั้น มีเสียงเคาะประตู และประตูก็เปิดออกก่อนที่ฉันจะทันได้ตอบ
ใครกันวะ-
"ต้องการผ้าเช็ดตัวไหม หมาน้อย?" เสียงคุ้นหูที่เต็มไปด้วยความมั่นใจถาม
ผึ้งโกรธพากันบินวุ่นในท้องฉัน เขาอยู่ในห้องน้ำกับฉันเนี่ยนะ
"ใช่" ฉันกระซิบ รู้ว่าเขายังคงได้ยินฉัน
ฉันยื่นมือออกไปจากหลังประตูกระจกฝ้า และรู้สึกถึงความนุ่มของผ้าฝ้าย ฉันรีบพันมันรอบตัว ยังคงเห็นเงาของฟีนิกซ์ในห้องน้ำ และฉันรู้ว่าเขาก็เห็นเงาของฉันเช่นกัน
"ออกไปได้มั้ย?" ฉันถาม เสียงเต็มไปด้วยความหงุดหงิด
บางทีฉันควรจะใจดีกว่านี้ที่เขาเอาผ้าขนหนูมาให้ แต่ถ้าเขาทำแบบนี้ตั้งใจล่ะ? มันคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่พวกเราไม่มีผ้าขนหนูในนี้ มีโอเมก้ารับใช้ตั้งสามคนที่ดูแลแพ็คเฮาส์ทุกวัน
เขาแค่หัวเราะเบาๆ "ฉันจะออกไป แต่ก่อนอื่น ให้ฉันเห็นหน่อย"
ฉันกลั้นหายใจ "เ-เห็นอะไร?" ฉันพูดติดอ่าง
เขาต้องล้อเล่นแน่ๆ ใช่ไหม? แต่ความคิดนั้นกลับเติมเต็มส่วนหนึ่งของฉัน—ส่วนที่ดูเหมือนจะไม่เข้าใจความแตกต่างระหว่างถูกกับผิด—ด้วยความตื่นเต้น
"อืมม ฉันไม่รู้สิ โชว์หีหน่อย หรือไม่ก็นมใหญ่ๆ พวกนั้น ฉันอยากได้อะไรดีๆ ไว้ชักว่าวทีหลัง"
พระเจ้า!
ท่วมท้นด้วยความใคร่และความอาย ฉันเสียการควบคุมและลื่น แต่มือแข็งแรงกลับรัดรอบตัวฉัน ฉันนิ่งค้าง รู้สึกถึงแผ่นหลังที่แนบชิดกับแผงอกกำยำของเขา
เขา...เขาอยู่ในฝักบัวกับฉันเหรอ?
"ระวังหน่อย น้องสาว เธออาจจะล้มแย่เลยนะ" เขากระซิบเข้าที่ใบหูฉัน
ฉันสูดลมหายใจลึก พูดไม่ออก
"เธอเจ็บตัวรึเปล่า น้องสาวที่รัก? หรือว่าฉันทำให้เธอตกตะลึงจนพูดไม่ออก?"
ฉันรู้สึกถึงความตื่นเต้นของหมาป่าในตัวฉันเมื่อนิ้วของเขาเผาผลาญผิวของฉัน แม้แต่กับฝักบัวเย็นๆ ฉันก็ยังรู้สึกร้อนไปทั้งตัวอีกครั้ง
ลมหายใจร้อนของเขาพัดผ่านต้นคอฉัน และหัวใจฉันเต้นแรงขึ้นเมื่อรู้สึกถึงเขี้ยวของเขาที่แตะต้นคอฉัน ฉันสั่นอย่างรุนแรง ปรารถนาให้เขากัดฉัน
เดี๋ยวนะ ฉันกำลังพูดอะไร? เขาไม่ใช่คู่ชีวิตของฉัน มันเกิดขึ้นไม่ได้
ฉันส่ายหัวเพื่อล้างความคิด ผลักตัวออกจากเขา หันไปเผชิญหน้ากับเขา เขามองลงมาที่ฉันด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "หยุดเรียกฉันว่าน้องสาวได้มั้ย? โดยเฉพาะตอนที่นายกำลังแตะตัวฉันอยู่?" ฉันขู่ฟ่อ จ้องเขาอย่างดุดัน "มันน่าขยะแขยง"
รอยยิ้มของเขากว้างขึ้น "จูบฉันสิ บางทีนั่นอาจจะเตือนฉันว่าเธอไม่ใช่น้องสาวของฉัน" เขาพูดเสียงต่ำ
จูบเขา ทำไมมันฟังดูล่อใจจัง?
"อ-อะไรนะ?" ฉันถามเสียงขาดห้วง
ฉันมองลงไปเห็นเค้าโครงของอวัยวะเพศที่แข็งตัวของเขาตามแนวต้นขา เหมือนทั้งต้นขาเลย
พระเจ้า เขาให้อะไรมันกินเนี่ย?
แก่นกายของฉันบีบตัวด้วยความต้องการ เขาแข็งตัวเพราะฉัน มันส่งความรู้สึกมึนเมาของความตื่นเต้นและพลังมาสู่ฉัน
ดวงตาสีฟ้าของเขาดูเหมือนจะเรืองแสงด้วยความหิวกระหาย และฉันมองดูเขายื่นมือลงไปแตะเค้าโครงของอวัยวะเพศของเขา "ดูสิว่าเธอทำอะไรกับฉัน หมาน้อย" เขาพูดเสียงอ่อนหวาน "ฉันแนะนำว่าถ้าเธอไม่อยากให้อะไรเกิดขึ้น ก็รีบวิ่งไปห้องซะก่อนที่หมาป่าตัวใหญ่จะจับเธอได้"
เสียงของเขาต่ำและน่ากลัว เป็นคำสัญญา
ฉันไม่ลังเล และรีบออกจากห้องน้ำก่อนที่จะทำอะไรโง่ๆ เช่น ปล่อยให้เขาจับฉันได้