Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 75

เซลีน

รู้สึกเหมือนเราอยู่บนท้องถนนมาหลายวันแล้ว แม้ว่าฉันรู้ว่าจริงๆ แล้วมันผ่านไปแค่ครึ่งวันเท่านั้น ความรู้สึกเรื่องเวลาของฉันยุ่งเหยิงไปหมด ภาพต้นไม้และทางหลวงร้างที่เบลอไม่มีที่สิ้นสุดทอดยาวราวกับฝันร้ายที่ไม่มีวันจบ กุญแจมือเหล็กเย็นกัดเข้าที่ข้อมือฉัน และปลอกคอเงินที่รัดแน่นแสบร้อนบนผิวหนัง ...