Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 117

"โอ้พระเจ้า เซลีน!" เสียงของมาเคย์ลาสะดุ้งให้ฉันตื่นจากการหลับใหลอันอบอุ่นและไร้ฝัน ฉันลุกขึ้นนั่งพลางถูตาไล่ความงัวเงียออกไป

"หืม? ฉันตื่นแล้ว" ฉันครางเสียงแหบแห้งเพราะความง่วง

บ้าชิบ ฉันหลับไปนานแค่ไหนกันนะ? แล้วยัยอะไรนะชื่อก็จำไม่ได้ไปแล้วหรือยัง?

ฉันกะพริบตาสองสามครั้งเพื่อให้มองเห็นชัดขึ้น...