Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 89 สำหรับแม่ของฉัน

เงาของความเศร้าผ่านใบหน้าที่มักจะเฉยเมยของเขาเพียงชั่วครู่ แล้วหายไปเกือบจะในทันที โดยไม่พูดอะไร เขายกหลังคารถเปิดประทุน หันไปหาเอมิลี่ที่ยังคงอยู่ในช่วงกลางของการระบายอารมณ์ "เอมิลี่" เขาพูด "แค่นี้ก็พอเถอะ อย่าทำให้ฉันเริ่มไม่ชอบเธอนะ"

พูดจบ เขาไม่สนใจใบหน้าซีดเซียวของเอมิลี่ และไม่รอทันยาที่เพิ...