Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 117

"มาเลนกิย โวล์ฟ" หมาป่าน้อย ลุงยาโรสลาฟพูดขณะเดินเข้ามาในห้องฉัน

ฉันนอนอยู่ใต้ผ้าห่ม และถึงแม้จะเหนื่อยล้า ฉันก็ฝืนตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งขณะมองเขา

"สวัสดีค่ะ ลุงยาโรสลาฟ" ฉันพูด และเขายกคิ้วให้ฉัน

"ลุงนั่งตรงนี้ได้ไหม" เขาถาม และฉันส่ายหน้า เขานั่งที่ขอบเตียงข้างฉัน และฉันก้มมองตัก หลบตาเขา "แล้วทำ...