ไตรภาคแม่มดเขียว

บทที่สี่สิบ

แคทเดินเคียงข้างฉันผ่านซากปรักหักพังของไดมอนด์มูน มันยังคงมีกลิ่นเหมือนกองไฟชื้นๆ เพราะมีการใช้น้ำดับเพลิงที่เคยเผาไหม้เมืองทั้งเมือง สามวันในความร้อนของฤดูร้อนทำให้ศพที่ยังไม่ได้นำออกมาจากซากปรักหักพังส่งกลิ่นเหม็น กลิ่นนั้นทำให้ฉันแทบสำลัก ฉันหายใจทางปากและพยายามไม่อาเจียน

เรากำลังมุ่งหน้าไปยังแพ...