ไตรภาคแม่มดเขียว

บทที่สิบสี่

แคท

ฉันรู้สึกถึงความผิดหวังผสมกับความโกรธเล็กน้อยที่พุ่งผ่านสายสัมพันธ์ และฉันรู้สึกผิดทันที

ฉันกัดเล็บมือแล้วพึมพำ "ฉันขอโทษ ฉันน่าจะรอพูดอะไรสักหน่อย"

เขามองฉัน ความโกรธจางหายไปทันที "ผมไม่ได้โกรธคุณหรอก" เขาพูดพร้อมหัวเราะเบาๆ "คุณเพิ่งช่วยชีวิตเราจากการติดอยู่ในสุสานนี้"

เขาสูดลมหายใจเข้...