ไตรภาคแม่มดเขียว

บทที่สาม

กิเดียน POV

ผมสังเกตได้ว่าพวกเธอเป็นพี่น้องหรืออาจจะเป็นลูกพี่ลูกน้องกันเพราะรูปหน้าและโครงหน้าที่คล้ายกัน แต่นอกเหนือจากนั้นก็แทบไม่มีอะไรเหมือนกันเลย

ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนเทพธิดา ความงามของเธอแทบจะชวนให้รู้สึกหวาดหวั่น ดวงตาของเธอกลมโตและมีสีที่ผมไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน เป็นสีเขียวสดใสและดูเหมือนกำลังเคลื่อนไหว เกือบจะหมุนวน ผมของเธอบลอนด์มากจนเกือบขาวและตกลงมาเป็นคลื่นยาวรอบใบหน้า ผิวของเธอซีดมากจนผมเห็นเส้นเลือดสีม่วงเล็กๆ วิ่งขึ้นมาตามลำคอและขมับได้อย่างชัดเจน

ผมรู้ได้ทันทีว่าเธอไม่ใช่หมาป่าธรรมดา ผมไม่รู้เลยว่าเธอเป็นอะไร

แม้ในฐานะอัลฟ่า หมาป่าของผมยังครางออกมาเมื่อรู้สึกถึงพลังที่แผ่ออกมาจากตัวเธอ ไม่มีความกลัวในสายตาของเธอ มีเพียงความอยากรู้อยากเห็น ดูเหมือนว่าการที่มีผู้ชายแปลกหน้าบุกเข้ามาในบ้านของเธอก็ยังไม่เพียงพอที่จะทำให้เธอกลัว

"ผมเป็นคู่ชีวิตของเธอ กิเดียน" ผมพูดอย่างโง่ๆ เธอหัวเราะคิกคัก

"โอ้ ว้าว เธอคงไม่ดีใจเรื่องนี้แน่ๆ" เธอตอบอย่างเหม่อลอย ใช้นิ้วลูบแก้มของคู่ชีวิตของผม

"เธอชื่ออะไร?" ผมถามเกือบเป็นเสียงกระซิบ

"เอริส" เธอตอบ "และฉันคือเอนิด น้องสาวของเธอ"

'เอริส' อิไวโลพึมพำอย่างมีความสุข ชัดเจนว่าหลงรักไปแล้ว ผมหัวเราะเบาๆ

เอนิดยื่นมือมาหาผม "ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ กิเดียน"

"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน" ผมจับมือเล็กๆ ของเธออย่างระมัดระวัง เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กและดูเปราะบางมาก

ทันใดนั้น ก้อนสีดำก็พุ่งออกมาจากมุมเตียงและข่วนผม พร้อมกับขู่ฟ่อๆ อย่างดุร้าย

ผมกระโดดถอยหลังด้วยความตกใจ และยกมือขึ้นมาดูโดยอัตโนมัติ รอยข่วนเล็กๆ สี่รอยเริ่มหายแล้ว แต่ผมจ้องมองผู้ก่อเหตุอย่างดุดัน มันเป็นแมวสีดำล้วนและผมบอกได้ทันทีว่ามันก็ไม่ใช่แมวธรรมดาเช่นกัน

มันแปลกมาก มองผมด้วยสายตาที่รู้ความมากเกินไปสำหรับสัตว์เลี้ยงทั่วไป ผมคำรามใส่มันและมันก็ขู่ฟ่อกลับมาก่อนจะถูไถจมูกกับคางของเอนิดและนั่งลงบนตักของเธอ เอนิดหัวเราะคิกคัก ลูบหลังมัน

"ขอโทษนะคะเรื่องเขา เขาหวงมาก" แล้วเธอก็พูดกับแมว "ไม่ต้องกังวลนะเฮดส์ นี่คือตอนที่เจ้าชายมาช่วยพวกเราจากการมีชีวิตที่แสนเศร้า" เอนิดยิ้มอ่อนโยนให้ผมและเสริมว่า "ใช่ไหมคะ?"

ผมเลิกคิ้วและยิ้มกว้าง "ประมาณนั้นแหละ"

ผมทนความคิดที่คู่ชีวิตของผมอาศัยอยู่ในที่เล็กๆ แบบนั้นไม่ได้ หลังจากคุยกับฟินน์ พวกเราได้รับอนุญาตจากเอนิดและตัดสินใจพาพวกเธอกลับไปที่ฝูงของเรา ฝูงโกลด์มูน

ฟินน์กลับไปที่เมืองและนำรถมา ตอนนี้พวกเราทุกคนอยู่ในรถและกำลังมุ่งหน้ากลับไปที่ฝูง ผมนั่งอยู่ด้านหลังโดยมีเอริสนั่งบนตักของผม ผมจะโกหกถ้าบอกว่าไม่ตื่นเต้นที่ได้อยู่ใกล้เธอขนาดนี้

ความต้องการของผมตึงแน่นอย่างทรมานในกางเกงขณะที่ผมดื่มด่ำกับรูปร่างหน้าตาอันบอบบางสมบูรณ์แบบของเธอและสูดกลิ่นหอมของเธออย่างหิวกระหาย อิไวโลพึมพำอย่างมีความสุขในหัวของผม สัตว์ร้ายตัวนี้สงบนิ่งในช่วงเวลานี้มากกว่าที่ผมเคยรู้จักมัน

ตอนนี้ที่เอนิดได้ยืนยันกับผมว่าสภาพหมดสตินี้เป็นเรื่องปกติและเอริสจะไม่เป็นอะไร ผมจึงรู้สึกแค่ความตื่นเต้นล้นเหลือที่ได้พบคู่ชีวิตของผม แต่ก็สงสัยว่าทำไมสภาพแบบนี้ถึงเป็นเรื่องปกติ

ความคิดของผมถูกขัดจังหวะโดยฟินน์ 'ผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรกันแน่วะ?'

ผมมองเอนิดที่นั่งอยู่ด้านหน้าโดยมีเฮดส์อยู่บนตัก แมวนั่งจ้องฟินน์อย่างดุร้าย ท้าทายให้เขาขยับตัว เอนิดดูเหมือนไม่สังเกตเห็นและยิ้มกว้างขณะที่สลับไปมาระหว่างเล่นกับปุ่มต่างๆ และมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความทึ่ง ผมรู้ว่าฟินน์ก็รู้สึกเช่นกัน ออร่าของเธอรุนแรงและอึดอัดในพื้นที่เล็กๆ แบบนี้

'ไม่รู้เหมือนกัน จริงๆ นะ'

'โอเคยย แล้วแมวปีศาจตัวนั้นล่ะ?'

ผมหัวเราะ 'ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เอนิดบอกว่าพวกเขาจะอธิบายทุกอย่างเมื่อเอริสตื่นขึ้นมา'

"เอนิดครับ" ฟินน์เริ่ม "คุณเคยมาที่ฝูงโกลด์มูนมาก่อนไหม?"

"ไม่ค่ะ" เธอตอบสั้นๆ ไม่ขยายความ "แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันนั่งรถ" เธอลูบขึ้นลงที่ที่วางแขนและเล่นกับปุ่มหน้าต่างทำให้มันขึ้นลง ฟินน์เลิกคิ้ว

"ฝูงของฉันเป็นพวกอนุรักษ์นิยม" เธออธิบาย แล้วถาม "อีกนานไหมกว่าจะถึงที่นั่น ถึงฝูงของคุณน่ะค่ะ?"

ผมตอบ "อีกประมาณสิบนาทีครับ ทำไมเหรอ?"

เอนิดยิ้มอย่างซุกซนและหัวเราะคิกคัก "เพราะว่าพี่สาวของฉันจะตกใจมากเมื่อเธอตื่นขึ้นมาน่ะค่ะ"

ผมสังเกตว่าเอริสไม่ได้หายใจสม่ำเสมอในอ้อมแขนของผมอีกต่อไปและมองลงไป ตกใจที่เห็นเธอกำลังจ้องผมอย่างโกรธ ก่อนที่ผมจะทันได้ตอบสนอง กำปั้นขวาของเธอก็ต่อยเข้าที่คางของผมดังแกร๊กและเธอผลักตัวออกจากผม เอาตัวแนบกับประตูรถ

ผมลูบคางตัวเอง ทั้งตกใจ ทั้งประทับใจ และทั้งรู้สึกเร้าอารมณ์กับแรงที่คู่ชีวิตของผมใช้ ฟินน์หัวเราะลั่น และเอริสจ้องเขาก่อนจะหันกลับมามองผม

"คุณเป็นใคร?" เธอคำราม

"กิเดียน กรีนวู้ด อัลฟ่าแห่งฝูงโกลด์มูน" ผมรู้สึกถึงความตึงเครียดและความโกรธของเธอ และกลิ่นหอมเย้ายวนยังคงอยู่ ทำให้ผมอยากโอบกอดเธอไว้ในอ้อมแขนและปลอบโยนเธอทันที แต่แล้วผมก็ได้ยิน—

"ข้า เอริส โอเคนไฟร์ ขอปฏิเสธเจ้า กิเดียน กรีนวู้ด ในฐานะคู่ชีวิตของข้า"