ไตรภาคแม่มดเขียว

บทที่สามสิบเจ็ด

อีนิดจับมือลีโอนอนหลับไปนาน ทั้งคู่ไม่ได้นอนมาหลายวันก่อนการต่อสู้ และความเหนื่อยล้าทั้งหมดดูเหมือนจะมาถึงพร้อมกันในคราวเดียว

ฉันตื่นมาสักพักแล้ว จ้องมองออกไปทางช่องแสงบนเพดานขณะที่พระอาทิตย์เตรียมตัวจะตกอีกครั้ง น้ำตาร้อนๆ อีกหยดไหลลงมาตามใบหน้า และฉันรู้สึกทึ่งที่ยังมีน้ำตาเหลืออยู่ เตียงรู้สึกว่...