Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 67

มุมมองของฟิโอน่า

"ทำไมหน้าเศร้าจังเลย"

ร่างของฉันแข็งค้างเมื่อได้ยินเสียงนั้น มันช่างคุ้นหูเหลือเกิน และไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ฉันรู้ว่าจิตใต้สำนึกของฉันจะไม่มีวันลืมมัน ฉันค่อยๆ หันกลับไป ดวงตาเบิกกว้างขึ้นเมื่อร่างของเขาเริ่มปรากฏตรงหน้า รอยยิ้มอันเจ้าเล่ห์แผ่กระจายบนริมฝีปากของเขา ดวงตาสีเ...