Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 62

มุมมองของฟิโอน่า

ขาของฉันปวดเมื่อยขณะที่เดินไปตามโถงทางเดินที่ว่างเปล่า เสียงรองเท้าที่ดังเอี๊ยดอ๊าดแทรกความเงียบ ร่างกายของฉันแทบจะกรีดร้องให้นั่งพักผ่อน แต่ฉันก็ฝืนเดินข้ามพื้นที่หลักไป ฉันรับกะเพิ่มอีกวันและตอนนี้ก็ 21:37 น. แล้ว ดร.แซมสันยืนกรานให้ฉันกลับบ้านตอน 16:30 น. ซึ่งเป็นเวลาเลิกงานปกติ...