Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 36

แม็กซ์เวลล์หรอ?

รอยยิ้มเล็กๆ ปรากฏที่ริมฝีปากของเขาขณะที่เขาโค้งคำนับ ดวงตาของเขาเข้มขึ้นเมื่อสบตากับฉันอีกครั้ง

"ลูน่า"

ฉันกอดอก รู้สึกอึดอัดเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา

"ฉันยังไม่ได้เป็นลูน่าสักหน่อย"

"โอ้ แต่อีกไม่กี่ปีเธอก็จะเป็นแล้วล่ะ"

ฉันยักไหล่ หลบสายตาหนักๆ ของเขาที่ไม่เคยละไปจากร่างที่สั่นเทา...