สามสิบวัน

ที่สิบสอง

ฉันตื่นขึ้นมาคนเดียว ผ้าปูที่นอนเย็นเฉียบ ฉันเก็บชุดนอนที่ถูกทิ้งไว้เมื่อคืนมาสวม ก่อนจะคลุมเสื้อคลุมอีกชั้น ตอนนี้เลยสิบโมงแล้ว ฉันรู้สึกเขินอายที่ตื่นสายขนาดนี้ ฉันเดินลงบันไดและพบเทย์เลอร์กับนิโคลเดินเตร่อยู่ มือถือแก้วกาแฟ

"อรุณสวัสดิ์ คนขี้เซา" เทย์เลอร์ตะโกนมาจากในครัว "กาแฟไหม"

"ขอด้วย..." ...