สามสิบวัน

ที่แปด

ห่า ห่า ห่า ฉันมาสาย ไม่รู้ทำไมเช้านี้ทุกอย่างมันพังไปหมด เริ่มจากการนอนหลับทับนาฬิกาปลุก และตอนนี้ฉันมาสายนัดหมอกรอห์ลตั้งสิบนาที พอฉันวิ่งเหยาะๆ เข้าไป เจ้าหน้าที่ต้อนรับก็โบกมือให้ฉันเข้าไปเลย แล้วฉันก็ทรุดตัวลงบนเก้าอี้นุ่มๆ ตัวโปรดพร้อมกับพยายามขอโทษที่มาสายและหอบหายใจไปด้วย

เดวิดยื่นน้ำให้ฉัน...