สามสิบวัน

ที่สามสิบ

คืนนั้นยาวนานและทรมาน เต็มไปด้วยความฝันสับสนที่ไร้ความหมาย เมื่อรุ่งสางมาถึง ฉันถอดผ้าพันแผลออกและกระโดดเข้าอาบน้ำ สระผมและถูตัวพยายามกำจัดกลิ่นอันแสนหอมของโรงพยาบาลที่ติดตัวมา

ฉันพบเสื้อผ้าในตู้ล็อกเกอร์ข้างเตียงและสังเกตว่าเป็นชุดที่เทย์เลอร์ซื้อให้ฉัน ฉันรู้สึกอึดอัดที่จะสวมมัน แต่เนื่องจากไม่มี...