สามสิบวัน

ที่ยี่สิบห้า

ฉันคงจะผลอยหลับไปในช่วงหนึ่งเพราะตื่นขึ้นมาด้วยเสียงเคาะประตู ฉันคว้าเสื้อคลุมมาสวมแล้วเดินลงบันไดไปพบบุรุษไปรษณีย์ที่ถือจดหมายลงทะเบียนที่มีชื่อฉัน แปลกดีที่ยังไม่มีใครรู้เลยว่าฉันอาศัยอยู่ที่นี่

ฉันเดินกลับขึ้นบันไดและเปิดกาต้มน้ำก่อนจะฉีกซองจดหมายเปิด สิ่งแรกที่ฉันเห็นคือหัวกระดาษของบริษัทฮัดสัน...