สามสิบวัน

ยี่สิบห้า — ยี่สิบแปด

วันต่อมาผ่านไปอย่างกระท่อนกระแท่นขณะที่ฉันพยายามฟื้นตัวจากความทรมานที่ผ่านมา ฉันอยากอุ้มบีน เอ่อ มิลลี่ แต่ไหล่ของฉันยังอ่อนแอเกินกว่าจะรับน้ำหนักได้ เทย์เลอร์จึงให้ฉันอุ้มเธอในช่วงเวลาสั้นๆ ด้วยแขนขวา วางให้เธอนอนโดยมีศีรษะพิงไหล่ฉัน มือน้อยๆ ของเธอซุกอยู่ในมือฉัน

ห้องของฉันกลายเป็นประตูหมุนสำหรับ...