Read with BonusRead with Bonus

สามสิบสาม | ชุดหิน

บางเวลาต่อมา ฉันลืมตาขึ้น ทั้งตัวปวดไปหมด นอนตะแคงอยู่ห่างจากจุดที่ฉันล้มลงไปเมื่อครู่แค่ไม่กี่ฟุต ท้องฟ้ายามค่ำคืนยังคงมืดมิดอยู่เบื้องบน ประสาทสัมผัสแบบวูล์ฟเวนของฉันทำงานโดยอัตโนมัติ ความมืดเป็นเพียงแสงสว่างอ่อนๆ แต่เสี้ยวจันทร์ที่ลอยสูงบ่งบอกว่าเป็นเวลาดึกแล้ว อย่างระมัดระวัง ฉันลุกขึ้นนั่ง เผลอ...