สีฟ้า

ยี่สิบห้าสิบ | จะเป็นเรื่องปกติ

"แม่ครับ" ผมเรียกตอนที่กลับถึงบ้าน โยนกระเป๋าเป้ลงบนพื้นห้อง ไม่มีเสียงตอบกลับมา อืม ผมมองไปรอบๆ บ้านแวบหนึ่งก่อนจะออกไปที่เรือนกระจก ความโล่งใจแล่นผ่านตัวผมเมื่อเห็นแม่กำลังปลูกอะไรบางอย่างอยู่ที่มุมที่ไม่ได้ใช้งาน

"อ้อ กลับมาแล้วเหรอลูก" แม่ยิ้มกว้างให้ผมข้ามแถวพืชสีเขียวที่เธอกำลังคุกเข่าอยู่

...