Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 21

เพย์ตัน

ตอนพักเที่ยงฉันรู้เลยว่า ไม่มีทางที่ฉันจะไปหาดีนคืนนี้ได้ ฉันแทบไม่มีแรงและเกือบจะหลับคาโต๊ะ ฉันโทรหาฝ่ายบุคคลและบอกว่าต้องกลับก่อน แล้วฉันก็โทรหาดีน

"ว่าไงเพย์ตัน! อดใจรอถึงคืนนี้ไม่ไหวเหรอ?" ดีนทักทายมา

ฉันครางเบาๆ "ฉันขอโทษจริงๆ นะดีน" ฉันพยายามพูด น้ำตาคลอ

"เฮ้ที่รัก เป็นอะไรไปเหรอ...