Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 41

ผมมองไปรอบห้องขณะที่ทุกคนจับตามองผม คงกำลังรอให้ผมทำอะไรสักอย่าง ลูน่าคนเก่ายิ้มให้ผมขณะที่ผมกำลังคิดจะถอยหลังออกไป

"รู้อะไรไหม" ผมพูด "จู่ๆ ผมก็รู้สึกไม่หิวแล้วละ" ผมชำเลืองมองโคลตันที่ยิ้มเมื่อสบตากัน "จริงๆ แล้ว ผมรู้สึกคลื่นไส้ด้วยซ้ำ" ใบหน้าของโคลตันหมองลงอีกครั้งเมื่อผมมองเขาด้วยสายตาขุ่นเคือ...