Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 295: ฝังศพ

มีอาและฉันลากกระเป๋าเดินทางใบเล็กๆ ของเราผ่านด่านตรวจ ในขณะที่แบรดกับแยนซี่ยืนอยู่ด้านหลัง ทำหน้าเศร้าสร้อย

รู้สึกเจ็บปวดในอกอย่างกะทันหัน ฉันวางกระเป๋าลงแล้ววิ่งกลับไป ฉันกอดแบรดแน่นผ่านรั้วกั้นรักษาความปลอดภัย น้ำตาคลอเบ้า

การบอกลานี่มันแย่เสมอเลย ไม่ว่าจะเป็นระยะทางหรือเหตุผลอะไรก็ตาม

ตลอดปีที...