Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 288: การโจรกรรม

ฉันยืนอยู่ใต้ต้นไม้นั่น เหม่อลอยไปเลยประมาณสิบนาที จ้องมองรูปนั้นไม่วางตา เมื่อหน้าจอมือถือดับลง ฉันก็แตะมันซ้ำๆ ให้สว่างขึ้นอีก เพื่อจะได้มองรูปนั้นไม่หยุด

เมื่อหน้าจอดับอีกครั้ง ฉันก็สะดุ้งตื่นจากภวังค์และวิ่งออกไปโดยไม่คิดอะไรทั้งสิ้น

ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ฉันไม่อาจปล่อยให้ความลึกลับ...