Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 281: ไม่ต้องการ

ฉันคว้าผ้าขนหนูและโยนให้เขา เขารับไว้และเริ่มเช็ดผม

"ตรวจดูทุกที่แล้ว ไม่เห็นใครน่าสงสัยเลย บางทีเธออาจจะคิดไปเองก็ได้" เขาพูด เสียงถูกผ้าขนหนูกลบไปบ้าง

เสียงฝีเท้าพวกนั้นดังชัดเจนมาก ไม่มีทางที่ฉันจะคิดไปเอง

ฉันฝืนยิ้ม "อืม บางทีก็อาจจะใช่"

อาหารกลางวันมาถึงช้าไปยี่สิบนาที คนส่งอาหารตัวเปียกโชก...